Με τα Ξύλινα Σπαθιά κάλυψε το κενό του μέχρι τότε νερόβραστου ελληνόφωνου ροκ μιλώντας στη γλώσσα των τότε πιτσιρικάδων. Με ταχύτητα, ενέργεια και ένταση. Όλοι οι σημερινοί 30+ εχουν γραμμένους στο μουσικό τους dna τα σπαθιά τους και ξέρουν νεράκι τους στίχους τους. Τo μουσικό ταξίδι του συνεχίστηκε σαν ταινία road movie με περισσότερη εσωτερικότητα και μια συνεχή διάθεση διαφυγής από την κανονικότητα. Είναι ο Παύλος Παυλίδης και τον ακούμε προσεκτικά να μας μιλά για «Ιστορίες Που Ίσως Έχουν Συμβεί» και εκείνες που συμβαίνουν τώρα. [Πάνω φωτο.: Σωτήρης Σταμπουλίδης]
Πώς γεννιούνται οι ιδέες στο μυαλό σου για τις ιστορίες που γράφεις;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές δεν θυμάμαι τι ακριβώς έγινε και εμφανίστηκε ένα καινούργιο τραγούδι. Έτσι κι αλλιώς είναι μια διαδικασία που δεν θέλησα ποτέ να εκλογικεύσω. Μάλλον τα τραγούδια εμφανίζονται όταν δεν τα ψάχνεις. Κάποια περιστατικά γίνονται αφορμές για να πεις πράγματα που περίμεναν να ειπωθούν. Δεν περιγράφω κάτι μεταφυσικό, μάλλον ακριβώς το αντίθετο.
Ποια η γνώμη σου για τις ιστορίες που συμβαίνουν σήμερα σε έναν εκρηκτικό κόσμο; Μαζικές διαδηλώσεις σε διαφορετικές πόλεις του κόσμου, κρίση, αναξιοπιστία πολιτικών, κινητοποιήσεις πολιτών.
Απ’ ό,τι φαίνεται οι άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο συνειδητοποιούν ότι υπάρχει ξεδιάντροπα η πρόθεση από τους απανταχού κρατούντες να υποχρεώσουν τους οικονομικά ασθενείς να πληρώσουν το τίμημα μιας παγκόσμιας απληστίας. Προσπαθούν να μας κάνουν να αισθανθούμε συνένοχοι σε κάποιο έγκλημα και όχι συμμετοχή σε ένα καινούργιο Όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί να φουσκώσουμε την καινούργια οικονομική φούσκα, ενώ βλέπουμε πια δυστυχώς γι’ αυτούς ότι όσο πιο οικονομιστική γίνεται η ανάλυση της κρίσης τόσο πιο χυδαία μοιάζει η πρακτική τους. Αηδιάζει πια ο κόσμος από τα νούμερα και βγαίνει στους δρόμους ζητώντας δικαιοσύνη και εξηγήσεις, γιατί τα νούμερα δεν εξηγούν πια τίποτα. Ελπίζω και σε κάποιο μεγάλο βαθμό το βλέπω ήδη ότι ενώνονται σε κοινωνικούς αγώνες και για κοινούς σκοπούς άνθρωποι από διαφορετικές κομματικές παρατάξεις.
Το έζησα στην Ιερισσό πριν λίγο καιρό. Μου φαίνεται ελπιδοφόρο, όσο άνισος και να είναι ο αγώνας. Τα νερά έχουν ήδη ταραχτεί. Το βλέπουμε πια και σε άλλες χώρες. Η μετάδοση της πληροφορίας είναι καθοριστική και αναγκάζονται πια και τα μέσα να μην αποσιωπούν τόσο όπως παλιότερα τις εξεγέρσεις. Βέβαια στην Ιερισσό τα κανάλια ξέχασαν ένα μηδενικό και παρουσίασαν τους 13.000 ανθρώπους που ήρθαν στη συναυλία να συμπαρασταθούν ως 1300. Ακόμη κι ένα μηδενικό όμως όταν το αποκρύπτεις μπορεί να καθορίσει πολλά πράγματα. Σε ανύποπτο χρόνο
Πώς γεννιούνται οι ιδέες στο μυαλό σου για τις ιστορίες που γράφεις;
Ειλικρινά δεν ξέρω. Γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές δεν θυμάμαι τι ακριβώς έγινε και εμφανίστηκε ένα καινούργιο τραγούδι. Έτσι κι αλλιώς είναι μια διαδικασία που δεν θέλησα ποτέ να εκλογικεύσω. Μάλλον τα τραγούδια εμφανίζονται όταν δεν τα ψάχνεις. Κάποια περιστατικά γίνονται αφορμές για να πεις πράγματα που περίμεναν να ειπωθούν. Δεν περιγράφω κάτι μεταφυσικό, μάλλον ακριβώς το αντίθετο.
Ποια η γνώμη σου για τις ιστορίες που συμβαίνουν σήμερα σε έναν εκρηκτικό κόσμο; Μαζικές διαδηλώσεις σε διαφορετικές πόλεις του κόσμου, κρίση, αναξιοπιστία πολιτικών, κινητοποιήσεις πολιτών.
Απ’ ό,τι φαίνεται οι άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο συνειδητοποιούν ότι υπάρχει ξεδιάντροπα η πρόθεση από τους απανταχού κρατούντες να υποχρεώσουν τους οικονομικά ασθενείς να πληρώσουν το τίμημα μιας παγκόσμιας απληστίας. Προσπαθούν να μας κάνουν να αισθανθούμε συνένοχοι σε κάποιο έγκλημα και όχι συμμετοχή σε ένα καινούργιο Όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να παλέψουμε όλοι μαζί να φουσκώσουμε την καινούργια οικονομική φούσκα, ενώ βλέπουμε πια δυστυχώς γι’ αυτούς ότι όσο πιο οικονομιστική γίνεται η ανάλυση της κρίσης τόσο πιο χυδαία μοιάζει η πρακτική τους. Αηδιάζει πια ο κόσμος από τα νούμερα και βγαίνει στους δρόμους ζητώντας δικαιοσύνη και εξηγήσεις, γιατί τα νούμερα δεν εξηγούν πια τίποτα. Ελπίζω και σε κάποιο μεγάλο βαθμό το βλέπω ήδη ότι ενώνονται σε κοινωνικούς αγώνες και για κοινούς σκοπούς άνθρωποι από διαφορετικές κομματικές παρατάξεις.
Το έζησα στην Ιερισσό πριν λίγο καιρό. Μου φαίνεται ελπιδοφόρο, όσο άνισος και να είναι ο αγώνας. Τα νερά έχουν ήδη ταραχτεί. Το βλέπουμε πια και σε άλλες χώρες. Η μετάδοση της πληροφορίας είναι καθοριστική και αναγκάζονται πια και τα μέσα να μην αποσιωπούν τόσο όπως παλιότερα τις εξεγέρσεις. Βέβαια στην Ιερισσό τα κανάλια ξέχασαν ένα μηδενικό και παρουσίασαν τους 13.000 ανθρώπους που ήρθαν στη συναυλία να συμπαρασταθούν ως 1300. Ακόμη κι ένα μηδενικό όμως όταν το αποκρύπτεις μπορεί να καθορίσει πολλά πράγματα. Σε ανύποπτο χρόνο
Πώς είδες το κλείσιμο της ΕΡΤ;
Μαύρο κι άραχνο. Καμιά φορά, για να μη μελαγχολώ, λέω, δεν μπορεί, αφού έγινε κι αυτό φτάσαμε στον πάτο. Δυστυχώς, μας αναγκάζουν να λέμε αυτή τη φράση πολλές φορές πολύ καιρό τώρα. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις μοιάζει να μην καταλαβαίνουν τι είδους αντίδραση προκαλούν. Μοιάζει να μην ξέρουν ούτε το κακό να κάνουν σωστά. Πόσο μάλλον το καλό. Σκοπεύουν να μας εξυγιάνουν μέχρι θανάτου.
Γράφω τραγούδια τριάντα χρόνια, στη δημόσια τηλεόραση δεν επιδίωξα καλώς η κακώς να εμφανιστώ ποτέ, ξέρω όμως ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων της γενιάς μου έμαθε μουσική από το κρατικό ραδιόφωνο και σινεμά από την έστω αποκαλούμενη δημόσια τηλεόραση μέσα από μυθικές πια εκπομπές ανθρώπων που ακόμη και τώρα προσπαθούν να μας θυμίζουν πού βρισκόταν ο πήχης. Όποια και να είναι η συνέχεια, αυτό το μαύρο που είδαμε είναι ντροπή. Τώρα ανασχηματίζονται. Αλλά και ο κόσμος ανασχηματίζεται...
Πόσο έχεις προσαρμοστεί στο νέο τοπίο της διακίνησης της μουσικής μέσα από το web και πόσο δύσκολο είναι για ένα μουσικό να αποδεχτεί το free downloading;
Όταν γράφουμε ένα τραγούδι μάς νοιάζει να ακουστεί. Απ’ αυτή την άποψη το δίκτυο βοηθάει και μάλιστα κυρίως τους νέους μουσικούς. Από την άλλη, για εμάς που προλάβαμε την αναλογική εποχή του βυνιλίου, οι δίσκοι ως αντικείμενα εξακολουθούν να έχουν μια μοναδική αίσθηση που δεν χάνεται. Μας αρέσει να αγγίζουμε αυτά τα αντικείμενα, γι’ αυτό και εξακολουθούμε να τυπώνουμε «δίσκους». Το οικονομικό κομμάτι του θέματος πάντα αφορούσε κυρίως τις εταιρείες, γι’ αυτό και αυτές που ηρωικά και ανεξάρτητα επιμένουν είναι αξιαγάπητες.
Ποια η σχέση σου με τα social media;
Μάλλον εξερευνητική και σχετικά πρόσφατη. Σίγουρα χρήσιμη, πάντως. Μπορείς να χάσεις πολύ χρόνο άσκοπα περιφερόμενος ή να συναντήσεις ανθρώπους, να ανακαλύψεις τη δουλειά τους, κάτι που μ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Τώρα που τελείωσε και η παραγωγή του τελευταίου δίσκου έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώσω ακριβώς στο κομμάτι αυτό, δηλαδή στο να ακούσω τι συμβαίνει γύρω μου. Ήδη έχω επικοινωνήσει με ανθρώπους που αγνοούσα το έργο τους, ίσως να προκύψουν και κάποιες συνεργασίες. Όπως σε όλα τα πράγματα, ο δικός μας τρόπος είναι που καθορίζει τη χρησιμότητά τους.
Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις, από την άλλη, ότι ο καθένας αποκτά ξαφνικά ένα βήμα λόγου, κάτι σαν ένα προσωπικό εκδοτικό οίκο. Διαλέγεις και παίρνεις. Κάποιες φορές βέβαια η πληροφορία που μεταδίδεται μπορεί να επηρεάσει πολιτικές εξελίξεις με έναν τρόπο τόσο καθοριστικό και ανατρεπτικό, που τα κάνει να μοιάζουν με γίγαντα αγγελιοφόρο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ίσως ζούμε μέσω αυτών των μέσων την εποχή του απρόβλεπτου περισσότερο από ποτέ. Ο σκεπτικισμός και η καχυποψία για το ότι αποτελούν ταυτόχρονα και εργαλείο παγκόσμιου φακελώματος είναι λογικός, αλλά νομίζω είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να μιλήσουμε άφοβα, έστω και άτσαλα, παρά οτιδήποτε άλλο.
Πώς βλέπεις τους πιτσιρικάδες σήμερα;
Όπως τους έβλεπα πάντα. Σαν ορμητικό ποτάμι. Έχουμε βέβαια τώρα μια γενιά που έχει βρεθεί μπροστά σε ένα τέτοιο κοινωνικό γκρεμό που αναγκαστικά πρέπει να συμπεριφερθεί σαν καταρράκτης, από τον ήχο των βατράχων στο βάλτο της προηγούμενης ψευτοευημερίας καλύτερα ο ίλιγγος και ο παφλασμός των υδάτων. Φυσικά, ο τηλεοπτικός μηχανισμός που μας βομβαρδίζει καθημερινά τόσα χρόνια επιδιώκοντας την αποχαύνωση και το συντηρητισμό θα προβάλει και πάλι τα κατορθώματά του κρύβοντας όσο μπορεί το ανήσυχο κομμάτι της νεολαίας μέσα σε δημοσκοπήσεις και εκλογικά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι οι νέοι που ενδιαφέρονται για ένα πιο δίκαιο κόσμο είναι πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς που προσπαθούν να μας εμφανίσουν.
Έχεις αισθανθεί ποτέ ως βάρος εντός εισαγωγικών τη ροκ ιστορία που έχεις γράψει με τα Μωρά στη Φωτιά και τα Ξύλινα Σπαθιά;
Δεν αισθάνθηκα ποτέ αχθοφόρος όσον αφορά τη μουσική. Απλώς μου αρέσει να γράφω τραγούδια, αυτό είναι όλο.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχεις πάρει;
Διάβασα κάπου τώρα τελευταία ότι ο άνθρωπος απ’ αυτά που ακούει καταλαβαίνει μόνο αυτά που ήδη ξέρει, οπότε οι συμβουλές πάνε περίπατο κι εμείς πάμε τον περίπατό μας ανακαλύπτοντας τον κόσμο.
Μαύρο κι άραχνο. Καμιά φορά, για να μη μελαγχολώ, λέω, δεν μπορεί, αφού έγινε κι αυτό φτάσαμε στον πάτο. Δυστυχώς, μας αναγκάζουν να λέμε αυτή τη φράση πολλές φορές πολύ καιρό τώρα. Αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις μοιάζει να μην καταλαβαίνουν τι είδους αντίδραση προκαλούν. Μοιάζει να μην ξέρουν ούτε το κακό να κάνουν σωστά. Πόσο μάλλον το καλό. Σκοπεύουν να μας εξυγιάνουν μέχρι θανάτου.
Γράφω τραγούδια τριάντα χρόνια, στη δημόσια τηλεόραση δεν επιδίωξα καλώς η κακώς να εμφανιστώ ποτέ, ξέρω όμως ότι ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων της γενιάς μου έμαθε μουσική από το κρατικό ραδιόφωνο και σινεμά από την έστω αποκαλούμενη δημόσια τηλεόραση μέσα από μυθικές πια εκπομπές ανθρώπων που ακόμη και τώρα προσπαθούν να μας θυμίζουν πού βρισκόταν ο πήχης. Όποια και να είναι η συνέχεια, αυτό το μαύρο που είδαμε είναι ντροπή. Τώρα ανασχηματίζονται. Αλλά και ο κόσμος ανασχηματίζεται...
Πόσο έχεις προσαρμοστεί στο νέο τοπίο της διακίνησης της μουσικής μέσα από το web και πόσο δύσκολο είναι για ένα μουσικό να αποδεχτεί το free downloading;
Όταν γράφουμε ένα τραγούδι μάς νοιάζει να ακουστεί. Απ’ αυτή την άποψη το δίκτυο βοηθάει και μάλιστα κυρίως τους νέους μουσικούς. Από την άλλη, για εμάς που προλάβαμε την αναλογική εποχή του βυνιλίου, οι δίσκοι ως αντικείμενα εξακολουθούν να έχουν μια μοναδική αίσθηση που δεν χάνεται. Μας αρέσει να αγγίζουμε αυτά τα αντικείμενα, γι’ αυτό και εξακολουθούμε να τυπώνουμε «δίσκους». Το οικονομικό κομμάτι του θέματος πάντα αφορούσε κυρίως τις εταιρείες, γι’ αυτό και αυτές που ηρωικά και ανεξάρτητα επιμένουν είναι αξιαγάπητες.
Ποια η σχέση σου με τα social media;
Μάλλον εξερευνητική και σχετικά πρόσφατη. Σίγουρα χρήσιμη, πάντως. Μπορείς να χάσεις πολύ χρόνο άσκοπα περιφερόμενος ή να συναντήσεις ανθρώπους, να ανακαλύψεις τη δουλειά τους, κάτι που μ’ ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Τώρα που τελείωσε και η παραγωγή του τελευταίου δίσκου έχω περισσότερο χρόνο να αφιερώσω ακριβώς στο κομμάτι αυτό, δηλαδή στο να ακούσω τι συμβαίνει γύρω μου. Ήδη έχω επικοινωνήσει με ανθρώπους που αγνοούσα το έργο τους, ίσως να προκύψουν και κάποιες συνεργασίες. Όπως σε όλα τα πράγματα, ο δικός μας τρόπος είναι που καθορίζει τη χρησιμότητά τους.
Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις, από την άλλη, ότι ο καθένας αποκτά ξαφνικά ένα βήμα λόγου, κάτι σαν ένα προσωπικό εκδοτικό οίκο. Διαλέγεις και παίρνεις. Κάποιες φορές βέβαια η πληροφορία που μεταδίδεται μπορεί να επηρεάσει πολιτικές εξελίξεις με έναν τρόπο τόσο καθοριστικό και ανατρεπτικό, που τα κάνει να μοιάζουν με γίγαντα αγγελιοφόρο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ίσως ζούμε μέσω αυτών των μέσων την εποχή του απρόβλεπτου περισσότερο από ποτέ. Ο σκεπτικισμός και η καχυποψία για το ότι αποτελούν ταυτόχρονα και εργαλείο παγκόσμιου φακελώματος είναι λογικός, αλλά νομίζω είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να μιλήσουμε άφοβα, έστω και άτσαλα, παρά οτιδήποτε άλλο.
Πώς βλέπεις τους πιτσιρικάδες σήμερα;
Όπως τους έβλεπα πάντα. Σαν ορμητικό ποτάμι. Έχουμε βέβαια τώρα μια γενιά που έχει βρεθεί μπροστά σε ένα τέτοιο κοινωνικό γκρεμό που αναγκαστικά πρέπει να συμπεριφερθεί σαν καταρράκτης, από τον ήχο των βατράχων στο βάλτο της προηγούμενης ψευτοευημερίας καλύτερα ο ίλιγγος και ο παφλασμός των υδάτων. Φυσικά, ο τηλεοπτικός μηχανισμός που μας βομβαρδίζει καθημερινά τόσα χρόνια επιδιώκοντας την αποχαύνωση και το συντηρητισμό θα προβάλει και πάλι τα κατορθώματά του κρύβοντας όσο μπορεί το ανήσυχο κομμάτι της νεολαίας μέσα σε δημοσκοπήσεις και εκλογικά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι οι νέοι που ενδιαφέρονται για ένα πιο δίκαιο κόσμο είναι πολύ περισσότεροι απ’ αυτούς που προσπαθούν να μας εμφανίσουν.
Έχεις αισθανθεί ποτέ ως βάρος εντός εισαγωγικών τη ροκ ιστορία που έχεις γράψει με τα Μωρά στη Φωτιά και τα Ξύλινα Σπαθιά;
Δεν αισθάνθηκα ποτέ αχθοφόρος όσον αφορά τη μουσική. Απλώς μου αρέσει να γράφω τραγούδια, αυτό είναι όλο.
Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχεις πάρει;
Διάβασα κάπου τώρα τελευταία ότι ο άνθρωπος απ’ αυτά που ακούει καταλαβαίνει μόνο αυτά που ήδη ξέρει, οπότε οι συμβουλές πάνε περίπατο κι εμείς πάμε τον περίπατό μας ανακαλύπτοντας τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου