Χατζιδάκις: Αίτημά μας ο ουρανός

Ένας επίκαιρος σχολιασμός του Μάνου Χατζιδάκι για την ελευθερία.

«OΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΒΑΣΙΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ. Οι μάζες νομίζουν πως εκπροσωπούνται και οι παρατάξεις με τη σειρά τους νομίζουν ότι εκπροσωπούν. Λάθος καλοπροαίρετο, που όμως δημιουργεί κακοπροαίρετες σχέσεις που υποσκάπτουν τη δομή της πολιτείας και της προσδίδουν όψη ετοιμόρροπου νεοκλασικού μεγάρου. Και λέω νεοκλασικού, γιατί στον τόπο μας θαυμάζεται απείρως περισσότερον το νεοκλασικόν από το γνησίως κλασικόν.
ΚΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΠΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΑΣΤΡΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ. Όχι για να αποκαταστήσουνε τις κινδυνεύουσες σχέσεις, αλλά για να διασώσουν τη νεοκλασικίζουσα μορφή της πολιτείας. Γιατί η πολιτεία και ιδιαιτέρως η νεοελληνική, μοιάζει με πίνακα από λάδι του Τσαρούχη, σε νεοκλασική τεχνοτροπία. Ναύτης με κομπολόι και τσιγάρο πλάι σε καθρέφτη, με μια καρέκλα πίσω του, ενώ ατενίζει έτοιμος να ερεθιστεί τον κόσμο που ετοιμάζεται να φύγει ή να χαθεί, δηλαδή τους υπερήλικας. Όμως, εκείνο που έχει σημασία είναι τα πράγματα να μείνουνε στη θέση τους, να διασωθεί ο πολιτισμός των τάφων και των ανακτόρων και οι άνθρωποι, ας πάνε μοναχοί τους να ταφούν ή να χαθούν ή να εξαφανιστούν. Η γη παράγει μούσμουλα και ο άνθρωπος, ανθρώπους. Όλο και θα ‘χουμε στον κόσμο μας ηγέτες λαϊκούς, αυτούς που λεν “απ’ το λαό για το λαό”.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΩΝ ΤΡΕΛΩΝ ή ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των παιδιών. Μα κάπως ξεστράτισα… Ας αφήσουμε τις ελευθερίες να χαθούν, γιατί μας ενδιαφέρει να δούμε πώς τα κόμματα και οι παρατάξεις συμπλέκονται στους ουρανούς με τα αστρικά σώματα. Και για να εξηγηθώ, οι παρατάξεις έχουν κατευθύνσεις, κινούνται ελευθέρως στο διάστημα, όταν κινούνται ελευθέρως. Οι προς τα δεξιά ευρισκόμενες είναι καθ’ όλα νόμιμες και σεβαστές απ’ τις αρχές. Οι κεντροαριστερές, βασανισμένες για μια ανεύρεση αρχής. Και οι γνησίως αριστερές, πάνω στο γράμμα της γραφής, θυμίζουν ελαφρώς χριστιανισμόν Αγίου Φλωρίνης. Καθώς παρατηρείται, οι παρατάξεις της πολιτικής έχουνε φάσμα ευρύτατο προς όλους τους ορίζοντες, σε Ανατολή και Δύση και Νότο και Βορρά.


ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΜΗ ΣΥΓΚΙΝΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥΣ; Μέσ’ από πεφτάστερα και από γητειές, ασκούν επιρροή στα κόμματα, στους αρχηγούς και στις συγκρούσεις τους για την κατάληψην αρχής και επιτυγχάνουν τούτον: Σαν έρθει μια παράταξη απάνω στην αρχή, ευθύς νομοθετεί ευεργετήματα για την ελεύθερη διακίνηση των άστρων επί γης. Παρέχει προστασία για ελεύθερη άσκηση επιρροής επί του μέλλοντος των πολιτών και τέλος, επιτρέπει την είσοδο των αστρικών προδιαγραφών κάθε πολίτη στην αστυνομική του ταυτότητα για να διαπιστώνεται κάθε φορά εκ νέου και εντός δευτερολέπτων, διά καταλλήλων υπολογισμών, η νομιμότις τού υπό αίρεσιν ευρισκομένου μέλους της κάθε παρατάξεως.
ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΓΝΩΣΤΟΝ, Η ΝΟΜΙΜΟΤΙΣ ΠΟΤΕ ΤΗΣ δεν υπήρξε έργο των ποιητών του νόμου, αλλά των συγκαιριών και των σκοπιμοτήτων.Διά τούτο και μεγίστη υπήρξεν ανέκαθεν η συμβολή των αστρικών υπολογισμών.
Ο ΛΟΥΗΣ ΜΑΚΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ, ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΠΛΗΡΕΙΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥΣ ΑΣΤΡΙΚΩΝ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ, που με υπολογισμούς επίμονους και δεξιοτεχνικούς μπορούμε να τοποθετηθούμε σε κάποιον από αυτούς για να αποκτήσουμε τη γνώση ενός συγκεκριμένου μέλλοντος που ξετυλίγεται μπροστά μας απόλυτα προσωπικό και αρκούντως διφορούμενο. Δεν μας αποκαλύπτει όμως, πώς θα αποφύγουμε το ατύχημα μιας εσωτερικής αποστασίας, τον λάθος χειρισμό τον ξαφνικό, τη σύγκρουσή μας με ένα σώμα αστρικό. Αυτά τα αφήνει στους ποιητές, και αυτός ποιητής.
ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΑΧΑ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΑΧΡΗΣΤΑ, ΑΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΠΡΟΘΕΣΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΗΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. Αυτήν που όλους αφορά, μα που κανείς δεν την πιστεύει. Όμως, αυτό που θέλω ιδιαιτέρως να φανεί, είναι πως οι πολιτικές παρατάξεις μέσα στα συμπλέγματα των αστρικών σωμάτων μοιραία αποκτούν ιδεολογία υψιπετή, των σύννεφων και των βροχών που προκαλούν τεράστιες θύελλες και καταιγίδες.
ΚΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ τα κόμματα και οι παρατάξεις χάνονται μέσα στο ουράνιον χάος, αφήνοντας τους οπαδούς μετέωρους, χαζούς, χωρίς την πρόβλεψη κάποιου λεωφορείου, για να μεταφερθούν τουλάχιστον στην αντιπέρα όχθη, όπως θα μου ‘λεγε ο φίλος ποιητής Χρονάς, σε μια στιγμή ανυποψίαστη.
ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΤΕ, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΕ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ, όταν δεν μας αφήνουνε κι εμάς να εμπλακούμε στα αστρικά συμπλέγματα και να εξαφανιστούμε; Αυτό δεν θέλει εξήγηση, γιατί έτσι καθώς γίναμε πολλοί πάνω στη γη, πώς θα ελέγξουνε τον κάθε ένα χωριστά, πώς θα τον παρακολουθούνε και πώς θα ξέρουνε τι σκέφτεται και πού το πάει ο λογισμός του; Μόνο σαν είναι κάπου εγγεγραμμένος που να εκπροσωπείται και να εκπροσωπεί, μονάχα τότες είναι δυνατό να ελεχθεί και να μην προκαλεί, να μην αποτελεί μιαν απειλή.
ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΠΩΣ ΒΑΣΙΚΟ ΜΑΣ ΑΙΤΗΜΑ ΥΠΗΡΞΕ ΠΑΝΤΑ ΚΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ. Κι όχι μόνο δικό μας, αλλά και ολόκληρων λαών. Πάντα επιμένουν να μας διδάσκουν αυτό το κάπως ύποπτο: επιστροφή στη γη. Μας αποκρύπτουν πως το φυσικό μας είναι να πετάμε, πως στην τελειωτική μορφή μας θα ‘χουμε φτερά.Γι’ αυτό και ανέκαθεν η νοσταλγία των ουρανών στα όνειρα των εφήβων, των εραστών και των παρθένων».

*Το σχόλιο του Μ. Χατζιδάκι όπως ακούστηκε στο Τρίτο πρόγραμμα τον Ιούνιο του 1979.
Μάνος Χατζιδάκις (23 Οκτωβρίου 1925 – 15 Ιουνίου 1994). Έλληνας μουσικοσυνθέτης, διανοούμενος και ποιητής. Θεωρείται ο πρώτος που συνέδεσε με το έργο του, θεωρητικό και συνθετικό, τη λόγια μουσική με τη λαϊκή μουσική παράδοση. Πολλά από τα εκατοντάδες έργα του αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικά.

Πηγή: doctv.gr