Άλλος για τη βάρκα μας

Όσες και όσοι μένουν στα ανατολικά νησιά ξέρουν πολύ καλά την κατάσταση με τους πρόσφυγες. Τη ζούν καθημερινά 10 χρόνια τώρα γεμάτα, δεν έχει τζιριτζάντζουλες και πέφτω από τα σύννεφα. Ο Γιάννης Μακριδάκης μένει στη Χίο και έχουμε συνυπάρξει στην Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες (www.lathra.gr). Είναι άλλο ένα δείγμα από τους δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ανθρώπους των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου που αντιμετωπίζουν το ζήτημα των συνόρων στην πράξη, που ορθώνουν το ανάστημα τους για την υπεράσπιση της ανθρωπιάς ενάντια στον παραλογισμό της εξουσίας. 

Μ.Χ.

Ας ψάχνουμε για βάρκα

Έφευγαν οι Χιώτες με βάρκες να γλυτώσουν από την πείνα και την Κατοχή. Κάποιοι βαρκάρηδες, ενώ τους είχαν πάρει τα χρυσαφικά, βούλιαζαν τα καΐκια και τους έπνιγαν. Οι Τούρκοι του έπιαναν, τους έδερναν και τους γύριζαν πίσω. Όλα ίδια, σαν ρεπορτάζ σημερινό, με μόνη διαφορά στην κατεύθυνση.

Του Γιάννη Μακριδάκη

«...Ήτανε Απρίλης του '42... και δώσαμε όλα μας τα χρυσά, τα πήρε ο θείος και τα ’δωσε στον άνθρωπο που έπρεπε να τα δώσει και την άλλη μέρα το πρωί ήρθε ένα κάρο. Μαζέψαμε δυο τρεις αλλαξιές ο καθένας μας ρούχα, τα βάλαμε σε κάτι τσουβάλια της ζάχαρης, άσπρα, θαρρώ πως τα βλέπω και αφού τα φορτώσαμε αυτά το κάρο δεν μας φόρτωνε εμάς (...) και φτάσαμε στην Κώμη, στην παραλία αργά το βραδάκι. Και τι να δούμε! Όλη η παραλία εκεί ήτανε άνθρωποι που περιμένανε να νυχτώσει, να ’ρθουνε οι βάρκες να μας πάρουνε. Στην αρχή, όταν επήγαμε είχε κύμα η θάλασσα κι εμείς ταξιδεύαμε με ψαρόβαρκες, με πανί και με κουπιά... Και περιμέναμε να καλμάρει λίγο η θάλασσα. Κι ερχότανε οι γυναίκες και βάζανε εικόνες μες στη θάλασσα, να γαληνέψει η θάλασσα, να μπορούμε να ταξιδέψομε. (...) Και ξεκινούμε κατά τις εννιά η ώρα γιατί έπρεπε να νυχτώσει. Eμείς είμαστε η τελευταία βάρκα. Καμιά εικοσαριά ανθρώποι μέσα και τέσσερις στο κουπί. Εν τω μεταξύ η αδερφή μου μωρό, το ’χε τυλιγμένο σε ένα χράμι η μαμά μου και αυτό ζαλίστηκε, φαίνεται, με τη θάλασσα και άρχισε να κλαίει, να κλαίει γοερά και να φωνάζουνε μες στη βάρκα πετάξτε το παιδί στη θάλασσα, θα μας πιάσουνε οι Γερμανοί!...». Εύχαρις Κοκκάλη Ακαβάλου

«Μπαίνομε μες στη βάρκα κι εφύγαμε.

έλα μου ντε, μη κάνεις πως δε το 'ξερες, μη κάνεις πως δε το 'βλεπες. Εσύ τώρα που είσαι άτομο ζωντανό σίγουρα τα ήξερες και ελπίζω ότι έχεις ασχοληθεί, όπως πολλές από εμάς, με το να σταματήσουν αυτές οι αθλιότητες. Όμως όλοι αυτοί που πέφτουν απ' τα σύννεφα, όλοι αυτοί που δε βλέπουν πόσο βαθιά έχουμε πέσει στο φασισμό, πόσο κτήνη έχουμε γίνει, όλοι αυτοί μας πνίγουν κι εμάς μαζί σε μια βάρκα στο αρχιπέλαγος του νεοφιλελευθερισμού, στο δρόμο για μια καλύτερη σκλαβιά. Μη ξεχάσεις να μάθεις τα δικαιώματα σου στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο:

This is a public service announcement
With guitar
Know your rights all 3 of them
I say
Number 1: You have the right not to be killed
Murder is a CRIME!
Unless it was done by a
Policeman or aristocrat
Number 2: You have the right to food money
Providing of course you
Don't mind a little
Humiliation, investigation
And if you cross your fingers
Rehabilitation
Wang! Young offenders! Know your rights
Number 3: You have the right to freeeee
Speech as long as you're not
Dumb enough to actually try it.
Know your rights
These are your rights
All 3 of 'em
It has been suggested
In some quarters that this is not enough!
Well..............................
Get off the streets
Get off the streets
Run
You don't have a home to go to
Smush
Finally then I will readd you your rights
You have the right to remain silent
You are warned that anything you say
Can and will be taken down
And used as evidence against you
Listen to this
Run

Μαζί τους πνίξαμε

Η ελληνική κυβέρνηση ήθελε νεκρούς στα σύνορα. Η ελληνική κοινωνία το ανέχτηκε.

Οργή και αποτροπιασμό προκαλεί, λένε, ο πνιγμός παιδιών στο Αιγαίο που έπεσαν στα χέρια του ελληνικού λιμενικού σώματος.
Ας αφήσουν όμως τα κροκοδείλια δάκρυα όσοι τώρα θρηνούν για τα πτώματα των παιδιών που ξεβράζει η θάλασσα.
Η κυβέρνηση είχε δείξει με κάθε ευκαιρία ότι θέλει θύματα στα σύνορα.
Δεν ήταν μόνο ο σύμβουλος του υπουργού

Έρημος τόπος

 

Το ποιοί είναι σε χειρότερη θέση στην Ελλάδα σήμερα είναι  από τις συζητήσεις που συναρπάζουν τους μελλοθάνατους. Εγώ είμαι χάλια γιατί εσείς οι...(δημόσιοι υπάλληλοι, άνεργοι, εργαζόμενοι απλήρωτοι, του ιδιωτικού κουτσοπληρωμένοι, συμπληρώστε υποκατηγορίες κατά βούληση) καλά την έχετε κλπ, κλπ. Κι η μηχανή δίπλα θερίζει και έχει μπει και στις δικές μας ζωές, αλλά εμείς προτιμούμε να μη βλέπουμε το θηρίο, προτιμάμε να τα ρίχνουμε όλα στη διπλανή μας. Και τα χελιδόνια φεύγουν.
Μ.Χ.

 


Πηγή

Σαν τα χελιδόνια

 

Αυτές τις μέρες χαιρέτησα παλιούς φίλους, που 'χαμε καιρό να βρεθούμε, οι οποίοι διασκορπίζονται στις χώρες της Ευρώπης για μια καλύτερη τύχη.
Ένας παράτησε την αβέβαιη και χαμηλόμισθη δουλειά που 'χε εδώ και φεύγει για Κύπρο, όπου του προσφέρουν πολλά περισσότερα και σε καλό πόστο, αξιοποιώντας το πλούσιο βιογραφικό του.
Ένας άλλος παράτησε την -στα όρια του εργασιακού εξευτελισμού- δουλειά του, όπου δούλευε πρωί-βράδυ και πληρωνόταν ως δούλος, πήρε τα μπογαλάκια του και πάει Γερμανία, όπου βρίσκεται και εργάζεται εδώ και αρκετούς μήνες η επί χρόνια σύντροφός του.

Πριν μερικούς μήνες

Η πολιτική απολογία του J.Hammond, ενός από τους συλληφθέντες Anonymous

Ψαχνόμουν να μάθω και να διαδώσω για τα της σύλληψης αρκετών Anonymous. Βρήκα τη μετάφραση της απολογίας ενός εκ των κατηγορουμένων, ο οποίος αναγνωρίζει τη συμμετοχή του στην κίνηση και αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη. Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα τέτοιων ανθρώπων νομίζω ότι θα πρέπει να είναι αυτονόητη.Μ.Χ.

Translated by resistrA

Ο Jeremy καταδικάστηκε την Πέμπτη 15/11/2013 σε δεκαετή φυλάκιση.

Ακολουθεί η πολιτική του απολογία:

Καλημέρα. Σας ευχαριστώ για αυτήν την ευκαιρία. Το όνομά μου είναι Jeremy Hammond και είμαι εδώ για να καταδικαστώ για  δραστηριότητες hacking  που διεξήχθησαν κατά την διάρκεια της ενασχόλησής μου με τους Anonymous. Είμαι προφυλακισμένος στο MCC για τους τελευταίους 20 μήνες και είχα πολύ χρόνο για να σκεφτώ το πώς θα μπορούσα να εξηγήσω τη δράση μου.

Χάπια να 'ναι κι ότι να 'ναι.

Ένα άρθρο του 2000 σε επιστημονικό περιοδικό για την κοινωνικά ωφέλιμη δράση της ελεύθερης αγοράς. Έχει πλάκα, μαύρο χιούμορ δηλαδή, γιατί χωρίς να αναφέρονται πουθενά, είναι οι ζωές μας, η υγεία μας, που θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους. Χαλάλι όμως και οι ζωές μας αν είναι να μακροημερεύσει ο καπιταλισμός, μόνο μην έρθει κανας επάρατος κομμουνισμός και μας πάρει τα smartphone. Έχει και μια διάσταση διαπλοκής, καθώς η εταιρεία που οργάνωσε το ταξίδι που περιγράφεται είναι η ισραηλινή Teva, που πήρε από τον Άδωνι εργολαβία όλα τα γενόσημα του ελληνικού κράτους, των οποίων η κατανάλωση οφείλει να αυξηθεί, είναι εθνικό χρέος κατά Άδωνι και συν αυτώ.
M.X.
πηγή


Εργάζεται ατελείωτες ώρες – σκληρά και αγόγγυστα. Κρίνοντας από τον όγκο της πελατείας του, θεωρείται ένας από τους πιο επιτυχημένους και καλύτερα δικτυωμένους επαγγελματίες. Έχει να πάει κανονικές διακοπές χρόνια ολόκληρα. Όλοι τον θεωρούν λακωνικό, σοβαρό και αφοσιωμένο στη δουλειά του. Μα τώρα φαίνεται πως η μοίρα του στέκει μπροστά του, στη μορφή της μικρής χανούμισσας. Τον πλησιάζει λικνίζοντας το κορμί της. Αυτός αρχικά δεν μπορεί να κουνηθεί, τα μάτια του κοιτούν ορθάνοιχτα. Αυτή είναι ακόμα εκεί, τον περικυκλώνει με τα χέρια της χωρίς να τον αγγίζει. Αυτός λαχανιάζει, κι ύστερα, αργά, προσπαθεί να ακολουθήσει τον χορό της. Έχει χάσει το μυαλό του. Είναι τυλιγμένος από έκσταση. Έχει μεθύσει, χαμογελάει και είναι ευτυχισμένος. Με τα πολλά, πηδάει από τις μαξιλάρες του, αναφωνώντας σε μια έκρηξη συναισθημάτων που το κορίτσι αδυνατεί να καταλάβει αλλά όλοι εμείς μπορούμε: «Συνέχισε να χορεύεις ψυχή μου, συνέχισε να χορεύεις, βασίλισσά μου, και θα .......

Αραβικές Νύχτες: Χίλιες και μία ιστορίες για το πώς οι φαρμακοβιομηχανίες “φροντίζουν” για τις υλικές ανάγκες των ιατρών

Κάλεσμα για την 11η Φεβρουαρίου – Ημέρα Δράσης για τις Ψηφιακές μας Ελευθερίες

Έλα να οργανωνόμαστε. Κι εδώ, από την ίδια πηγή, ένα πολύ σύντομο φυλλάδιο για το τι σου συμβαίνει και πως μπορείς να προστατευτείς στην ψηφιακή εποχή.
Πηγή

Το τίμημα για την ελευθερία
είναι η αιώνια επαγρύπνιση.
Thomas Jefferson

Στις 11 Γενάρη του 2013 το παγκόσμιο κίνημα για τις ψηφιακές ελευθερίες θρηνεί τον πρώτο του νεκρό. Κυνηγημένος ανηλεώς από το δικαστικό σύστημα των ΗΠΑ για τον πολιτικό του ακτιβισμό και τις ιδέες του ο Aaron Swartz δίνει τέλος στη ζωή του. Ο Aaron πίστευε σε έναν κόσμο ίσης και ανοιχτής πρόσβασης στη γνώση και πάλεψε μέχρι τέλους γι’ αυτό. Με τα λόγια του : “(ο)ι πληροφορίες είναι δύναμη. Αλλά όπως με κάθε δύναμη, υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Το σύνολο της παγκόσμιας επιστημονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς, που δημοσιεύθηκε κατά τη διάρκεια αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, όλο και περισσότερο ψηφιοποιείται, για να κλειδωθεί από μια χούφτα ιδιωτικές εταιρείες [...] Δεν αποτελεί δικαιοσύνη το να υπακούς σε άδικους νόμους. Ήρθε η ώρα να βγούμε μπροστά και, στη μεγάλη παράδοση της πολιτικής ανυπακοής, να δηλώσουμε την αντίθεσή μας σε αυτή την κλοπή από ιδιώτες της δημόσιας κουλτούρας μας”.

Υπουργάρα μας, δεν ακούγεσαι

Πως μέσα στην τόση και συνεχή παρακμή η χώρα μας δεν έχει γίνει ένα απέραντο κωλοχανείο, που να μη ξέρεις τι θα σου τύχει; Πως έχουν σωθεί αυτά τα πολιτισμικά στοιχεία που μας έβγαλαν από το εθνικό μίσος και μας έβαλαν στα ευρωπαϊκά σαλόνια; Πως; Πως; Υπάρχουν θεματοφύλακες μωρά μου, υπάρχουν ακρίτες διγενήδες που σώζουν τα προαιώνια στοιχεία της φυλής. Υπάρχουν οι άγρυπνοι φρουροί που γρηγορούν.
Κυρίες και κύριοι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Επαγγελματίας πολιτικός, επαγγελματίας υπουργός, επαγγελματίας Έλληνας λέμε.

 Άνετος κι ωραίος, αλλά και σε εγρήγορση για τα δίκια του έθνους. Τίποτα δεν αφήνει να πέσει κάτω. Ποτέ το υπουργείο δεν ήταν τόσο νοικοκυρεμένο, ούτε καν επι Άκη

Να λοιπόν ένας κλασσικός άνθρωπος βιτρίνα του πολιτικού συστήματος. Τροφοδοτεί το θέαμα, έχει γίνει προσωπική θυσία στο θέαμα ώστε να νανουρίζονται οι υπηκόοι με δόσεις μεγαλείου, συγκίνησης και τα λαμογια από πίσω να κλέβουν τον πλούτο που παράγουμε με τα ταπεινά μας κορμάκια. Γιατί τα κορμάκια μας είναι όντως ταπεινά μπροστά στο παράστημα του Αντρός.

Απολαύστε ελεύθερα στο luben.tv την εξαίρετη συλλογή εθνοπατριωτικού κιτς που μας προσφέρει με το αζημίωτο ο σουλτάνος των κλαρινογαμβρών. Μη ξεχνάτε άλλωστε πως ότι απεικονίζεται στις φωτογραφίες, όλα μα όλα, τα έχετε πληρώσει από την τσέπη σας. Έβα, στην υγειά του κορόϊδου
Μ.Χ.

ΟΥΛΑΛΟΥΜ: Μια εκπομπή για τις ρίζες

Ήταν γνωστό, ήταν μοιραίο και τώρα ήρθε η ώρα του. Ο γνωστός σας άγνωστος Μάνος Χάνος ξεκινάει εβδομαδιαία εκπομπή στο αγαπημένο σας web στέκι, Πέμπτη 8 το βράδυ και ξανά Παρασκευή 10 το πρωί. Ο τίτλος της, "Ουλαλούμ", προέρχεται από το τραγούδι του Άσιμου σε στίχους Σκαρίμπα.

Η ακρόαση αυτού του άσματος, σχετικά πρόσφατα, υπήρξε για μένα διπλά αποκαλυπτική. Πρώτη αποκάλυψη: δε καταλαβαίνω τι λέει. Η έντεχνα λαϊκή γλώσσα του Σκαρίμπα είναι πλέον δύσκολο να γίνει κατανοητή από το νεοέλληνα, ακόμα και με τις σπουδές του βεληνεκούς του δικού μου (ή ίσως και εξαιτίας αυτών, καθώς έχω σπουδάσει σε 2 αγγλόφωνα και ένα γερμανόφωνο πανεπιστήμια). Αλλάζει ένα γράμμα, λέει τα δάση δάσα, κι όλα αλλάζουν: ο ήχος, οι μυρωδιές, οι μνήμες. Που χάθηκε αυτή η μαγεία;

Προπαγάνδα της συγκίνησης

Προπαγάνδα της συγκίνησης και Λαϊκισμός θα έλεγα. είναι τόσο βουβή η πείνα, τόσο κυρίαρχη στο σύμπαν του πεινασμένου, που οι κρατούντες δεν πιστεύουν ότι οι υπηκόοι δεν έχουν να φαν, είναι άρρωστοι και πεθαίνουν. μια χαρά τους βλέπουν, λίγο πιο ταλαιπωρημένους κάποιους, αλλά τους χρειαζόταν κι όλας, είχαν καλομάθει, ήταν τεμπέληδες. Αν δεν είχαν να 'φαν θα φώναζαν, λένε, θα έβγαιναν στους δρόμους. 

κι όμως είναι η φτώχεια η βαθιά βουβή, χωρίς αιτήματα, μόνο να μη πέσεις κάτω. 

Και το φεισμπουκ ξέβρασε αυτό:

Maistros Sorokos

9 Ιανουαρίου

7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014, ΩΡΑ 2 ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ΚΕΡΚΥΡΑ

Στα σκαλιά δίπλα στο ταμπλό όπου ο κινηματογράφος της Κέρκυρας αναρτά της ταινίες που θα προβάλει. Σ ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης ένας μεσόκοπος άνδρας γονατίζει και καταρρέει πάνω στα σκαλιά.
Μαζεύονται από πάνω του 3-4 περαστικοί, σταματά κι ένας γιατρός, μια γυναίκα καλεί το ΕΚΑΒ. Ο άνδρας δυσκολεύεται να επικοινωνήσει, μιλάει ασυνάρτητα, καταφέρνει να θυμηθεί το τηλέφωνο του αδελφού του, συνέρχεται λίγο.

Την τρέλα πια των γνωστικών δε γίνεται ν' αντέξω

O M.X. δεν θα είναι ποτέ πια ο ίδιος μετά απ' αυτή την κατάδυση στην καρδιά του κτήνους:

Το 1978, κατά την διάρκεια της περιοδείας τους, η psychobilly punk μπάντα των Cramps δημιούργησε μια από τις πιο παράξενες στιγμές στην ιστορία τόσο του rock 'n' roll όσο και της ψυχιατρικής δίνοντας συναυλία στο Κρατικό Ψυχιατρείο της Πολιτείας της Νάπα.

Όπως και στη μνημειώδη συναυλία του Johnny Cash στη φυλακή του Folsom, θα ήταν εύκολο να υποθέσουμε ότι πρόκειται για ένα κακόγουστο διαφημιστικό τέχνασμα. 'Ομως εκείνο που εντυπωσιάζει είναι ότι οι θεατές θα ενσωματώνονταν άνετα, θα περνούσαν απαρατήρητοι και σε οποιαδήποτε άλλη συναυλία της μπάντας.