Επιστροφή από τους Λειψούς

Επιστροφή από τους Λειψούς στη ζούγκλα της Μυτιλήνης και όχι τόσο από την κακογουστιά που επικρατεί στη πόλη,τη βρώμα,τη βαβούρα και το πολύ τσιμέντο ( ευτυχώς το νησί είναι μεγάλο και ένα κομμάτι της υπαίθρου είναι γνήσιο ακόμα) αλλά  οι άνθρωποι όσο καλά κρατεί η κρίση γίνονται σαν φοβισμένα ζώα....αγριεμένα έτοιμα να δαγκώσουν να γλιτώσουν , από τι άραγε,από την οικονομική εξάρτηση του υπάρχοντος καθεστώτος,θα περάσει ακόμα πολύς καιρός ωσότου γίνουμε αλληλέγγυοι ,πραγματικά κοινωνικά όντα.

Στους Λειψους τώρα, ένα κομμάτι γης στο αιγαίο και συγκεκριμένα στα Δωδεκάνησα εκεί που πολυτελή σκάφοι και χλιδάτοι Ιταλοί ( τα παιδιά του Μπερλουσκονι) δένουν αρμονικά με κατασκηνωτές και τους ιδιαίτερα φιλόξενους κάτοικους,η χώρα πεντακάθαρη χωρίς ίχνος σκουπιδιού,η ανακύκλωση επίσης λειτουργεί άψογα από τον δήμο και τους κάτοικους – καταστηματάρχες ξεχωριστά.

Πανέμορφες παραλίες με γαλαζοπράσινα νερά......τι άλλο να θες.

Στο κάμπινγκ (όχι οργανωμένο) αν και με αρκετές πέτρες όλοι μια παρέα και αρκετά ανεκτικοί, βλέπετε τα δυο θηρία που είχαμε μαζί μας δεν σταματούσαν να χαίρονται τις μέρες τους ελεύθερα,καφεδάκι το πρωί,μπάνιο στη θάλασσα πλην εμού (λόγου σπασμένου ποδιού) ανάγνωση του Ηρακλειτου με την βοήθεια του Osho κάτω από την σκιά ενός λιόδεντρου,οι απαραίτητες μπίρες , τα νόστιμα μεζεδάκια στη χώρα με την συνοδεία ούζου και καλής παρέας αλλά κυρίως τα καμινέτα με τα φασόλια, κριθαράκι , παξιμάδι και κάποιες κονσέρβες, βέβαια το πιο σημαντικό από όλα οι συζητήσεις ,οι αγωνίες και οι οραματισμοι μας για το μέλλον με τις απαραίτητες διαφωνίες.

Εν ολίγοις ,15 μέρες ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης και με μια πίκρα γιατί σε αυτό το ευλογημένο νησί της Λέσβου να ήμαστε τόσο μόνοι κάθε καλοκαίρι πως γίνετε ένα τόσο μεγάλο νησί με τόσες ομορφιές πλην πόλεως να μην μπορεί να προσελκύσει επισκέπτες , νέους , πλούσιους και μη......πολλά φιλιά λοιπόν σε όλους τον Νίκο τον Δημήτρη την Όλγα , Melanie,Νικόλα,Χριστιάνα,Νίκο και λοιπούς.

ΥΓ . Θα μου πείτε ωραίες διακοπές πάλι μέσα στη γκρίνια και τη μιζέρια , όχι δεν είναι έτσι αλλά τι να σας πω τι σας γράψω περάσαμε τόσο μα τόσο ελεύθερα που σκέφτομαι ότι τις λεπτομέρειες θα τις κρατήσω για εμάς ( ακούγεται εγωιστικό...ίσως) αλλά να......θα ήθελα να χα ένα κομμάτι γης να χτίσω ένα νταμ' στην αρχή που να μας χωράει να ναι γλυκό με ένα πηγάδι , δέντρα και μπαξεβανικα και ένα ράδιο να ακούω μουσική να βλέπω τον έναστρο ουρανό .........να ακούω τα γέλια των παιδιών και της κατσαρόλας που κοχλάζει με τα μυρωδικά της γης........όχι όχι δεν μου λείπει τίποτα από το αστικό όνειρο , το πέτυχα ,μονάχα μου φαίνεται βαρετο..ρηχο.......άντε  καλό φθινόπωρο  και του χρόνου στην Ιθάκη.......καλά ίσως και Γαύδο.

ΥΓ 1 . Θα μείνω όπως είμαι τελικά

ΥΓ 2 :Η επιλογή του μέρους δεν έχει καμιά σχέση με ότι θα μπορούσε να σκεφτεί το άρρωστο μυαλό του υπ.δημοσιας τάξης Δενδια.