The Wake Up Call

Αθήνα 2014. μετά από 4 χρόνια πολέμου τα πράγματα φαίνεται να έχουν ισοπεδωθεί. Όσες και όσοι αντιδρούν λιγοστεύουν όλο και περισσότερο, όμως... Όμως η αντίδραση τους είναι πιο απρόσμενη, πιο πρωτότυπη, πιο όμορφη. Οι κυβερνώντες συνεχίζουν ν' ανησυχούν και εμείς συνεχίζουμε να ελπίζουμε όσο βλέπουμε ζωντανά μυαλά.
Τούτο εδώ το φιλμάκι είναι γεμάτο ζωντανά μυαλά και επιδέξια χέρια, ο ιδανικός συνδυασμός. 
Μ.Χ.

πηγή

The Wake Up Call: το πολιτικό γκράφιτι στον καιρό της κρίσης

Το «The Wake Up Call» είναι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το πολιτικό γκράφιτι στην Αθήνα της κρίσης.

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τέσσερις street artists στην προσπάθειά τους να αφήσουν το πολιτικό στίγμα τους στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Πολιτική, σάτιρα και χρώματα αναμειγνύονται για να γεννήσουν μια υπαίθρια έκφραση μακριά από την κυρίαρχη ιδεολογία. Μέσα από τη δράση των τεσσάρων καλλιτεχνών, το «The Wake Up Call» επιχειρεί να αποτυπώσει την προσπάθεια πολιτικής αφύπνισης στην Ελλάδα της κρίσης, με έργα τέχνης του δρόμου που περιμένουν τη φθορά του χρόνου.

Ο MaPet το πρωί είναι οδοντίατρος. Στον ελεύθερό του χρόνο κόβει στένσιλ με τον οδοντιατρικό τροχό του και τις νύχτες κάνει αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «προπαγάνδα στο δρόμο». Ο Absent στήνει ένα πρόχειρο τυπογραφείο και σμιλεύει πολιτική σάτιρα πάνω σε ένα χαρακτικό που

Σκίτσα, συνθήματα και μικρές ιστορίες από κρατούμενους μετανάστες

Από aplotaria.gr


Αγαλλίαση που έφθασαν στην Ευρώπη, αγωνία για το πότε θα απελευθερωθούν, λησμονιά για την πατρίδα και όνειρα για το μέλλον

Δύσκολα μεταφέρεται η αίσθηση μιας φυλακής, ακόμη δυσκολότερα η σιωπή και ο αποκλεισμός όταν βρεθείς έστω και για λίγο εκεί. Τι να σκέφτεται κάποιος που έχει αφήσει την χώρα του και βρίσκεται κρατούμενος εκεί; Τον πόλεμο, την ανάγκη, τους δικούς του, το ταξίδι, την ελπίδα…

Οι τοίχοι της ξύλινης φυλακής του λιμεναρχείου Χίου μας δείχνουν πως ο άνθρωπος όπου και να βρίσκεται, έχει ανάγκη να μοιραστεί, να φωνάξει, να επικοινωνήσει ακόμη και να ζωγραφίσει…

Προς κατάργηση η θέση του μπασίστα στα συγκροτήματα

Είναι δυό σάιτ που είναι εκ διαμέτρου αντίθετα και τα οποία προτείνω ανεπιφύλακτα. Το ένα είναι Το Κουλούρι. Ότι δημοσιεύει είναι προφανώς φαντασία, παρόλα αυτά από καιρού εις καιρόν κάποια σάιτ τσιμπάνε και αναπαράγουν στα σοβαρά τις "ειδήσεις" του.Το άλλο είναι το Ελληνικά Hoaxes που εντοπίζει και επισημαίνει τις ψεύτικες ειδήσεις που αναπαράγονται στο ελληνόφωνο ίντερνετ. Μπορείς εδώ π.χ. να διαβάσεις πόσες φορές έχει πεθάνει ο 24χρονος αστυνομικός που χτυπήθηκε το 2007 από κουκουλοφόρους (αλήθεια).
Μεταμοντέρνα πράματα.
Μ.Χ.

16χρονη αυτοκτόνησε μόλις συνειδητοποίησε πως έκανε έρωτα με μπασίστα

Δημοσιεύτηκε στις 12 Νοεμβρίου, 2012

Στο πένθος έχει βυθιστεί η μικρή κοινωνία της Θεσσαλονίκης μετά τον τραγικό χαμό της 16χρονης Επιστήμης. Η νεαρή κοπέλα έδωσε τέλος στη ζωή της την περασμένη Παρασκευή, λίγες στιγμές αφότου είχε συνευρευθεί ερωτικά με τον μπασίστα τοπικού συγκροτήματος hard rock.

Σύμφωνα με το περιβάλλον της αδικοχαμένης Επιστήμης, η μικρή περνούσε δύσκολες στιγμές στο σχολείο της, καθώς οι συμμαθητές της την κορόιδευαν για τους υψηλούς της βαθμούς, αποκαλώντας την «φυτό» και σκίζοντας της τα βιβλία. Μην αντέχοντας τα συνεχή κακεντρεχή

Μουσικές ευκολίες

Ο τρόπος που η μουσική μοιράζεται στους ανθρώπους σήμερα είναι απίστευτος. Άμεση, δωρεάν πρόσβαση στο σύνολο σχεδόν της παγκόσμιας μουσικής παραγωγής. Φαντάζομαι πως όσες και όσοι ακούμπαγαν τις δεκαετίες '80 και '90 πεντοχίλιαρα για 1 δίσκο, κάτι τέτοιο φαντάζονταν ως την ιδανική μουσική ουτοπία.

Βέβαια, τίποτα δεν είναι αυτονόητα θετικό τη σήμερον ημέρα. Υπάρχει μια σειρά από καινούργια σημαινόμενα σε κάθε ενέργεια. Έτσι, μιλώντας για τον εξευτελισμό της χρηματικής αξίας της ηχογραφημένης μουσικής (η αξία της σε χρήμα πλησιάζει το μηδέν, πράγμα εν γένει θετικό), θα πρέπει να μιλήσουμε για την αξία της μουσικής καθεαυτής για τον σύγχρονο άνθρωπο (συνοδευτικό άσχετων ασχολιών, από κύριο σε δευτερεύον), την τυποποίηση των ανθρωπίνων συναισθημάτων και την αδυναμία του σύγχρονου ανθρώπου να αυτενεργεί συναισθηματικά, τον νέο ρόλο των κερδοσκόπων στη διαχείριση του ανθρώπινου πολιτισμού (σιγά μη γλύτωνες) και μια σειρά ακόμα από θέματα.

Θα πάψω αμέσως τη θεωρία, γιατί αυτή η δημοσίευση στόχο έχει να ευχαριστήσει και όχι να προβληματίσει. 34 μουσικά μπλογκ από 34 χώρες προτείνουν κάθε μήνα από ένα μουσικό σχήμα, φτιάχνοντας ένα γοητευτικό χάρτη νέας μουσικής. Να αναμένετε αγγλόφωνη μουσική και αγγλοσαξωνικά μουσικά ρεύματα (new rock, indie, post-rock, hip-hop, κυρίως), πέρα όμως από τη γοητεία του ταξιδιού, η λίστα έχει διαμαντάκια. Καλή ακρόαση, καλό ταξίδι.
Μ.Χ.

Πηγή

To download all 36 songs in one file click here

ENGLAND

The Guardian Music Blog
Holy Other - Touch

A nameless character who works variously in Berlin, Gothenburg and Manchester, Holy Other is a British musician who, like his US counterpart How To Dress Well, has a penchant for taking contemporary R&B and draining it of all passion and all its sexual signifiers. What you're left with is music like Touch: slow, drifting electronica, marked by glitches, with an almost church-like atmosphere that has led some to describe it as "ambient goth", an affecting mix of spectral sonics and ghostly vocals, as un-earthy as it is unearthly.

ARGENTINA

The flag of Argentina

Zonaindie
Violeta Castillo - La Batalla Del Movimiento

Violeta is a young and promising singer-songwriter from Buenos Aires who just released her first recordings in the form of two EPs, Uno and Otro. La Batalla Del Movimiento is a sweet pop ballad with great arrangements, thanks to her collaboration with a great band called Monoambiente. You can listen to both EPs and buy the MP3s from her Bandcamp page.

Κάτι χαζοφυλλάδια

Αυτό εδώ κυκλοφόρησε το 2011, όταν οι Αιγύπτιοι αποφάσισαν να πάψουν να είναι γίδια στο μαντρί. Η δύναμη που εξαπέλυσαν οι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι εναντίον του καθεστώτος Μουμπάρακ ήταν ασύλληπτη και έκανε όλο τον πλανήτη να μείνει με ανοιχτό το στόμα. Ο Μουμπάρακ έπεσε και η Αίγυπτος έζησε για λίγο την υπέροχη εμπειρία της απελευθέρωσης από τον ζυγό. Για λίγο βέβαια, γιατί τα κοράκια της διεθνούς σκηνής δε θέλουν εκπλήξεις. Στις πρώτες ελεύθερες εκλογές μετά από 50-πόσα χρόνια η κάλπη βγάζει αδερφούς μουσουλμάνους, μετριοπαθές ισλάμ, ερντογάν σα να λέμε. Μοχάμεντ Μόρσι ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος στην ιστορία της Αιγυπτιακής δημοκρατίας, αυτό έγραψε για πάντα η ιστορία. Και από κάτω έγραψε: ανατράπηκε σε 6 μήνες από στρατιωτικό πραξικόπημα, πραξικόπημα που όλη η Δύση υποδέχτηκε με ιαχές αγαλλίασης. Μήπως γιατί η Αίγυπτος θα παραμείνει κοσμική; Όχι, η Σ. Αραβία είναι το πιο σκοταδιστικό κράτος και είναι σύμμαχος της Δύσης. Το θέμα είναι ότι ο Μόρσι δεν συνεργαζόταν, ενώ τα γεράκια τα παλιά, που ξανάρθαν τώρα, είναι παλιοί καλοί φίλοι. Και η χούντα είναι ξανά στην Αίγυπτο, και ο πρώτος δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος είναι στη φυλακή και δικάζεται, και οι πρωτοπόροι μπλόγκερς της επανάστασης, αυτές και αυτοί που έγραψαν το φυλλάδιο είναι κι αυτοί φυλακή. Άμα προστεθούν στις καραβιές των προσφύγων και αιγύπτιοι, μη παραξενευτείς.
Όσο για το φυλλάδιο, ένα σχόλιο: όταν οι άνθρωποι κερδίζουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους, όταν δείχνουν αποφασιστικότητα, ενότητα και τόλμη, τότε τα πράγματα γίνονται αφόρητα απλά. Σαν αυτό το φυλλάδιο, που τόσο μοιάζει με οδηγίες συναρμολόγησης του ικέα. Απλό στα όρια του απλοϊκού. Γιατί δε χρειάζεται κάτι άλλο. Όλες και όλοι ξέρουν και διαβάζουν πίσω από τα σχεδιάκια, ξέρουν ότι μπορεί σε κάθε στροφή του δρόμου να πεθάνουν. Αλλά αυτά τα έχουν αποδεχτεί πιο πριν. Πλέον δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από ένα φυλλάδιο απλό και σαφές.
Μ.Χ.  

“Πως να διαδηλώσετε έξυπνα” – Εγχειρίδιο της αιγυπτιακής εξέγερσης

Το εγχειρίδιο αυτό (“Πώς να διαδηλώσετε έξυπνα“) κυκλοφόρησε χέρι με χέρι μεταξύ εξεγερμένων του Καϊρου, με την παρότρυνση να μην δημοσιευτεί σε ιστότοπους δικτύωσης όπως το facebook ή το twitter, ώστε να μην ανιχνευτούν απ’ την αιγυπτιακή ασφάλεια οι χρήστες που θα το διακινούν. Παρόλαυτά, ένα μέρος του στάλθηκε από δυο διαφορετικά άτομα στις 27/1 για δημοσίευση στην

Ραδιόφωνο; Τέσλα και όχι Μαρκόνι. Του Γιώργου Στάμκου

 

Στις 13 Φεβρουαρίου του 2014 γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου, ενός μέσου μαζικής επικοινωνίας που εδώ κι ένα σχεδόν αιώνα έχει διαμορφώσει καθοριστικά την κοινωνία, την οικονομία και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Το ραδιόφωνο έκανε, κατά κοινή ομολογία, τον πλανήτη μας «μικρότερο», φέρνοντας τους ανθρώπους πιο κοντά, ενώ ταυτόχρονα διεύρυνε τους ορίζοντες τους, μεταδίδοντας πληροφορίες και ιδέες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, πολύ πριν από την τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Ακόμη και σήμερα το ραδιόφωνο αποτελεί κυρίαρχο μέσο μαζικής ενημέρωσης, ειδικά στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη, όπου η θέση των γυναικών είναι υποδεέστερη, όπως επισημαίνει στο σχετικό μήνυμά του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ: «Η Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου αναγνωρίζει τον μοναδικό ρόλο και την επιρροή ενός μέσου που προσεγγίζει το μεγαλύτερο κοινό παγκοσμίως. Η φετινός εορτασμός υπογραμμίζει την ανάγκη για την ύπαρξη ραδιοφωνικών σταθμών παντού στον κόσμο, με στόχο την προώθηση της φωνής των γυναικών και την ενίσχυση του ρόλου τους στους ίδιους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Τα ραδιοκύματα συχνά καθυστερούν όταν πρόκειται για την ισότητα των φύλων. Η φωνή των των γυναικών δεν έχει ακουστεί αρκετά, μπροστά ή και πίσω από το μικρόφωνο. Δεν υπάρχουν αρκετές ραδιοφωνικές εκπομπές με θέμα τις γυναίκες και τα κορίτσια. Οι γυναίκες αποτελούν μόνο το ένα τέταρτο των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των Επιχειρήσεων Μέσων Ενημέρωσης στον κόσμο. Ενθαρρύνω τους ραδιοφωνικούς σταθμούς να δίνουν τον λόγο στις γυναίκες τόσο στο προσωπικό τους, όσο και στο ακροατήριό τους. Αυτή είναι μια ευκαιρία για όλους. Ας γιορτάσουμε την Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου χαιρετίζοντας τις γυναίκες στο ραδιόφωνο σήμερα και κάνοντας ό,τι καλύτερο για την γαλούχηση των φωνών του αύριο».
 
Οι πρωτοπόροι των ραδιοκυμάτων
Δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε σήμερα τον κόσμο, που δονείται από τις ραδιοφωνικές εκπομπές, βυθισμένο στη σιωπή των ερτζιανών κυμάτων. Κι όμως αυτό συνέβαινε πριν από μόλις 130 χρόνια, όταν μια ομάδα πρωτοπόρων, επιστημόνων κι εφευρετών, άνοιξε το δρόμο για την αξιοποίηση του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Πρώτος ήταν ο Χάινριχ Ρ. Χερτζ, που από το 1886 ως το 1888, απέδειξε με μια σειρά από πειράματα την πρακτική εφαρμογή της θεωρίας των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων του Μάξγουελ. Προς τιμήν του τα κύματα αυτά ονομάστηκαν από τότε Ερτζιανά.
Ακολούθησε το Σερβο-αμερικανός εφευρέτης κι επιστήμονας Νίκολα Τέσλα (1856-1943), ο οποίος το 1891 παρουσίασε στο κοινό την πρώτη ασύρματη μετάδοση της ενέργειας, που ήταν τότε γνωστή ως «Φαινόμενο Τέσλα».
Το 1893 ο Τέσλα άρχισε να ερευνά, να πειραματίζεται ασταμάτητα πάνω στα ραδιοκύματα και, τελικά, να περιγράφει

Είναι η Βοσνία δίπλα από την Ταϊλάνδη;

Είναι φοβερό: όσο πιο λαϊκή, εργατική και προοδευτική είναι μια εξέγερση τόσο λιγότερο καλύπτεται από τα εγχώρια ΜΜΕ. Είναι σημαντικό για την κυριαρχία να μην έχουμε σοβαρή πληροφόρηση για τις λαϊκές εξεγέρσεις που συνεχώς τα τελευταία τρια χρόνια ξεσπούν στη γειτονιά μας: Τυνησία, Λιβύη, Αύγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία, Μπαχρέϊν, Βουλγαρία, Ρουμανία. Ως απροσδόκητο και ανεξέλεγκτο γεγονός, μια εξέγερση δεν μεταδίδεται από τα ΜΜΕ εαν πρώτα δεν έχει χειραγωγηθεί το περιεχόμενο των νέων που μεταδίδονται. Έτσι μαθαίνουμε πολλά για τις εξεγέρσεις που πάνε λάθος και οδηγούν σε εμφυλίους, αλλά δε μαθαίνουμε τίποτα για τα καλά παραδείγματα, όπως της Τυνησίας ή της Βοσνίας που βρίσκεται σε εξέλιξη. 

Σήμερα μπορούμε, ή έχουμε την ψευδαίσθηση πως μπορούμε, να σπάσουμε το ολιγοπώλιο των ΜΜΕ. Έτσι, εδώ μπορείτε να βρείτε στα αγγλικά τα αιτήματα των εξεγερμένων της Βοσνίας, με ψηφίσματα λαϊκών συνελεύσεων από Τούζλα, Σεράγεβο, Μπιχατς, Μόσταρ, Ζένιτσα κι αλλού. Μη πεις πως δεν ήξερες. Και μη ξεχνάς: Θεσσαλονίκη-Σεράγεβο 850 χλμ, όσα και Θεσσαλονίκη-Καλαμάτα.

Μ.Χ.

Βοσνιακές διαδηλώσεις: ένας συλλογικός νευρικός κλονισμός

Μετάφραση- Επιμέλεια: Γιώργος Μιχαηλίδης

Η εξέγερση στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη αποτελεί ο,τι πιο ελπιδοφόρο έχει υπάρξει στον χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας μετά τον διαμελισμό της καθώς οι διαδηλώσεις εκτός από αντικυβερνητικό, φαίνεται να λαμβάνουν και αντιεθνικιστικό χαρακτήρα. Σε μια περιοχή που επί Γιουγκοσλαβίας κατείχε το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών που δήλωναν εθνικά Γιουγκοσλάβοι αλλά δοκιμάστηκε σκληρά απ’ τη σύγκρουση τριών εθνικισμών στα εδάφη την περίοδο ’92-’95, έχουμε κάθε λόγο να χαμογελάμε με τέτοια νέα.

“Αυτός που σπέρνει πείνα, θερίζει θυμό”, αυτό προειδοποιούσε

Υποψήφιος ευρωβουλευτής

Μπήκε ο άνθρωπος σε ένα παρετημένο κτίριο του Πολυτεχνείου κρήτης, το σουλούπωσε όσο μπορούσε για να μείνει μέσα και να μη κοιμάται στα παγκάκια. Και έγινε ο κακός χαμός: διοίκηση πανεπιστημίου, αστυνομία, φορείς συντονίστηκαν σε χρόνο ρεκόρ να τονε πετάξουν έξω, δείχνοντας ότι μπορεί να δουλέψουν οι δημόσιες υπηρεσίες αποδοτικά, αρκεί να δώσουν τη διαταγή οι σωστοί αφέντες. Τι δεν καταλαβαίνεις; Τα χιλιάδες δημόσια κτίρια που σαπίζουν πρέπει να παραμένουν σαπισμένα για να φαίνεται το κράτος μας φτωχό, για να μη μπαίνουν στους πολίτες περίεργες ιδέες του στυλ: ας αξιοποιήσουμε μόνοι μας τη δημόσια περιουσία που οι φορείς αφήνουν να σαπίζει. Η δημόσια περιουσία πρέπει να συνεχίσει να απαξιώνεται ώστε το καλύτερο κομμάτι της να ξεπουληθεί, φτηνά φτηνα, στο μεγάλο κεφάλαιο. Η δημόσια περιουσία πρέπει να ρημάξει όλη, ώστε οι ιδιωτικές υπηρεσίες να μπορούν να σταθούν στην αγορά, π.χ. αν το πολυτεχνείο κρήτης είχε 1500 κλίνες για φοιτητές σε σύγχρονες εστίες, πόσο πιο χαμηλά θα ήταν τα νοίκια στα Χανιά;

Εκείνο που σκέφτομαι διαβάζοντας τη συνέντευξη του Πάνου, είναι ότι ένα κόμμα που ευαγγελίζεται το δίκιο και την ηθική της εργατικής τάξης, τέτοιους ανθρώπους θα έπρεπε να προτείνει για ευρωβουλευτές. Ανθρώπους που βλέπουν κάθε μέρα ζωντανά την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, που βιώνουν καθημερινά τις λαμπρές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού. Τέτοιοι άνθρωποι να πάνε στην Ευρωβουλή, να εξηγήσουν τα προβλήματα. Αλλά που: σιγά μη δώσουν στον άστεγο τις μεροκαματάρες που παίρνουν στις Βρυξέλλες. Άσε που τούτος είναι αδέσποτος και μπορεί να μη μπαίνει στο μαντρί. Και οι τσομπάνηδες στις στάνες τα άτακτα γίδια τα σφάζουν πρώτα.

Μ.Χ.    

(1) Η επιστολή του Πάνου όπως αναρτήθηκε στο tokaravani.gr :

Τα τελευταία χρόνια, η “Ευρωπαϊκή Ανάπτυξη” με έχει οδηγήσει στην οικονομική εξαθλίωση, με κύρια αίτα την ολοένα αυξανόμενη ανεργία. Στις 31/01/2014 λόγω οικονομικής δυσχέριας, έμεινα άστεγος και μην βλέποντας άλλη λύση και προκειμένου να μείνω στον δρόμο, πήρα την απόφαση και την ευθύνη να στεγαστώ στο εγκατελειμένο κτήριο της οδού Αντωνίου Μελιδόνη, ιδιοκτησίας του Πολυτεχνείου Κρήτης. Το εν λόγω κτήριο δωρίστηκε το 1993 από την Ελένη Φραντζεσκάκη στο Πολυτεχνείο και από τότε κατοικείται από περιστέρια και μόνο.

Η κατάσταση που το βρήκα ήταν χειρότερη και από κοτέτσι, τα δε παράθυρα ήταν ακάλυπτα με αποτέλεσμα τα νερά της βροχής με τον καιρό να σαπίσουν τελείως τα ξύλινα πατώματα όπως και αυτά των δύο κάτω ορόφων άλλης επίσης εγκατελειμένης οικίας. Το χειρότερο όμως είναι η εκτεταμένη υγρασία που δημιουργήθηκε στους τοίχους του παρακείμενου ισογείου όπου κατοικείται.

Από τότε έως και σήμερα, δίνω αγώνα για να καθαρίσω, στεγανοποιήσω και να επισκευάσω το κτίριο ούτως ώστε να γίνει πιο ανεκτή η διαβίωση μου και να περιορίσω τυχόν περαιτέρω φθορές.

Το πρωινό της Τρίτης 28/01 δέχτηκα την επίσκεψη εκπροσώπου του Πολυτεχνείου, συνοδεία της αστυνομίας, όπου και μου ανακοινώθηκε διορία έως την Δευτέρα 3/02 για να εγκαταλείψω το εν λόγω κτήριο και κάθε εργασία σε αυτό προκειμένου να γίνει κάποια “μελέτη” θεορώντας λοιπόν, πως αφού η πολιτική αδιαφορία, η οικονομική ασυδοσία και ο περιορισμός της ελευθερίας έχουν φτάσει στο απροχώρητο, πρέπει εμείς οι ταλαιπωρημένοι αλλά αξιοπρεπείς και συνειδητοποημένοι πολίτες να σταματήσουμε να αναζητούμε “σωτήρες” και να αναλάβουμε την κατάσταση στα χέρια μιας.

Δικό μου βήμα και ελάχιστο είναι η κατάληψη αυτού του κτηρίου και καλώ τον κόσμο που βρίσκεται σε αντίστοιχη θέση να πράξει ανάλογα.

Υ.Γ.: Κύριε Πρύτανη και πρυτανικές αρχές.

Πρώτον. Δεν θεωρώ πως η παρουσία μου, σας εμποδίζει να μελετήσετε το χάλι αυτού του κτηρίου.

Δεύτερον. Δεν διεκδικώ την ιδιωτικοποίηση του κτηρίου αλλά μόνο την στέγη.

Τρίτον. Αρνούμαι και αντιστέκομαι σε πιθανή βίαιη έξωσή μου.

Με δύναμη, κουράγιο και αλληλεγγύη

Πάνος

(πηγή συνέντευξης)

Συνέντευξη στον Νίκο Ν. Αγγελάκη | Ο Πάνος ζει τις τελευταίες μέρες στο εγκατελειμένο κτήριο ιδιοκτησίας του Πολυτεχνείου Κρήτης στην Αντ.Μελιδόνη. Πρόσφατα δέχτηκε επίσκεψη από κλιμάκιο με συνοδεία αστυνομικών και του ζήτησαν να εγκαταλείψει τον χώρο. Στην συνέντευξη που ακολουθεί μας μιλάει για το περιστατικό αυτό, για τη ζωή του αλλά και για το πώς βλέπει τα πράγματα στην Ελλάδα και για την Ελλάδα της κρίσης…      

«Καθένας που κουβαλάει ένα όπλο, κουβαλάει πρώτα τον δικό του θάνατο»

Σαν να πέρασε στο ντούκου η συνέντευξη αυτή του Σάββα Ξηρού, παρόλο που δεν μιλάει συχνά και παρόλο που λόγω απόδρασης του αδερφού του είναι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Έχει μια δόση μετάνοιας αυτή η συνέντευξη, και μη σπεύσετε να κράξετε τον παλαιό αγωνιστή που την ώρα της τιμωρίας του κιοτεύει. Το να αναλάβεις αυτοβούλως τον ρόλο του λαϊκού τιμωρού δεν είναι κάτι όμορφο. Είναι μια αφόρητη βία που τρώει και σε τον ίδιο, σύμφωνα με τον Σάββα.

Μου είναι φοβερά συμπαθείς οι αδερφοί Ξηροί. Μη ξεχνάς πως μεγάλωσαν στη Φλώρινα του Καντιώτη, με παπά πατέρα. Είναι φρικιά, χειροτέχνες, ελεύθεροι κατασκηνωτές και Ικαριώτες. Από λόγο δεν παρήγαγαν τίποτα ιδιαίτερο, με εξαίρεση τη φοβερή σύντομη απολογία του Βασιλάκη του Ξηρού στο δικαστήριο της 17Ν.  Νομίζω ότι αυτή η απολογία, με τη συντομία της, το ύφος της και τα επιχειρήματα της, αντανακλά σημαντικά κομμάτια της κληρονομιάς της εργατικής τάξης και των αγώνων της στην Ελλάδα, με πνεύμα που ούτε σε 100 χρόνια δε θα αποκτήσουν όσες και όσοι πραγματεύονται τα ζητήματα του ταξικού πολέμου από "ακαδημαϊκή" θέση. Γι' αυτό άλλωστε το ελάχιστο αυτό πόνημα λοιδωρήθηκε και πολεμήθηκε από τους ακριβοπληρωμένους αστέρες της ελεγχόμενης πληροφορίας. Θυμάστε τότε, το 2002, τι είχε γίνει. Θυμάστε Τράγκες, πρετεντε, τσιμ, κακαουν, ευαγγελά και λοιπές δυνάμεις τι υπερωρίες βάραγαν για να αναφωνήσουμε όλοι οι συνέλληνες εν χορώ: "τι καλά που πιάσανε τους τρομοκράτες, τώρα κανείς δε θα διαλύει της ευημερίας μας τις αυταπάτες". Και όντως ρε φίλε, το 2002 είμασταν στη κορυφή του κόσμου: όλα τζάμπα, παρενοχλήσεις από τις τράπεζες να μας δώσουν με το ζόρι λεφτά, φτηνοί και άπειροι μετανάστες εργάτες, παράνομοι και τζάμπα, έργα-έργα-έργα-ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, οι πρώτοι του χωριού λέμε. 

Μ.Χ.

«Είναι καιρός για μαζική και όχι ατομική δράση»

Συνέντευξη στον Μάριο Διονέλλη

• Ποια είναι η κατάσταση της υγείας σου σήμερα;

Εδώ και χρόνια προστίθενται συνεχώς μη αναστρέψιμες βλάβες. Μπήκα στη φυλακή με όραση 3/10 και τώρα πλέον έχω κάτω από 1/20. Είμαι στην ουσία τυφλός και γι’ αυτό ευθύνονται διαπιστωμένα οι συνθήκες κράτησής μου και η αδυναμία πρόσβασης σε εξειδικευμένες υπηρεσίες. Εχω αναγκαστεί να υποβληθώ σε επανειλημμένες χειρουργικές επεμβάσεις λόγω των υποτροπών καθώς στη φυλακή δεν υπάρχει ούτε στοιχειωδώς η απαραίτητη μετεγχειρητική φροντίδα.

• Υπάρχουν και άλλα προβλήματα εκτός από την όραση;

Τα τελευταία χρόνια κοιμάμαι σε καρέκλα καθώς έχω έντονο αναπνευστικό πρόβλημα και έχουν υπάρξει περιπτώσεις που ξύπνησα στα όρια πνιγμού.

Κορμάκι

Ότι βλέπετε εδώ είναι ζωγραφική σε σώματα, δεν έχει μπει photoshop. Πρόκειται για τον καλλιτέχνη εξ Ιαπωνίας Choo-san, ο οποίος είναι και 19 ετών παρακαλώ. Κι άλλα έργα του έχει εδώ κι εδώ.
Το ζήτημα είναι ότι αυτό εδώ με τις μπαταρίες στο χέρι είναι μια καλή ιδέα, μιά ιδέα για το κοντινό μέλλον. Το τσιπάκι θα το φορέσουν οι φυλακισμένοι, οι παράνομοι μετανάστες και λοιποί παρίες για να δοκιμαστούν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες, παράλληλα με τους πρωτοπόρους, τα ψώνια που δεν κρατιούνται να δοκιμάσουν ότι νεότερο σε τεχνολογία. Κατόπιν θα ακολουθήσει η εφαρμογή στον γενικό πληθυσμό, προς την επίτευξη του στόχου της απόλυτης εξάρτησης κι υποταγής, της απόλυτης εθελοδουλείας.
Μ.Χ.