Ας αγαπήσουμε το όνειρο,καλές γιορτές

Δεν είναι ακόμα όλα ίσιωμα - κάποιες στήνουν λόφους

Το άρθρο είναι ένα από τα πιο πρόσφατα του μπλογκ "Το εργαλείο" . Η μπλογκόσφαιρα έχει διαμάντια βυθισμένα στον πολτό της ασημαντότητας, ένα τέτοιο είναι "το εργαλείο" κατά τη γνώμη μου. Ποίηση, ταξίδια, επανάσταση, τι άλλο θες για μια ζωή γεμάτη; Αναδημοσιεύω ενδεικτικά αυτό το άρθρο επειδή φωτίζει τους ανθρώπους πίσω από τις δράσεις και τους ανθρώπους πίσω από το θέαμα. Το θέαμα, αχ το θέαμα. Αφού έλυσε το ζήτημα του φασισμού στη χώρα, προχωράει στο ζήτημα της θέρμανσης, το οποίο επίσης θα λύσει σύντομα μέσω της ακατάσχετης φλυαρίας, του βομβαρδισμού της κοινής γνώμης με ψέμματα, βυζιά και καφέδες ντεκαφεϊνέ, με προτάσεις για τη βραδυνή σας έξοδο ανάμεσα. Εύχομαι καλή δύναμη σε όσες δραστηριοποιούνται σωματικά, και όχι φαντασιακά, στον αγώνα για κοινωνική αλλαγή, και σε όσες δεν κουνάνε ρούπι εύχομαι να βρούμε τη δύναμη να το κάνουμε. Μη ξεχνάμε μωρά μου ότι το παιχνίδι είναι στημένο και έπαθλο δεν είναι τα πορτοφόλια μας, αλλά το μυαλό μας

Μ.Χ

 

Προς Κύριο Σάκη Αποστολάκη (δημοσιογράφο ελευθεροτυπίας)

Κύριε Αποστολάκη,

Διάβασα το πρόσφατο άρθρο σας στην ελευθεροτυπία με τίτλο Άγγελοι της επανασύνδεσης

και μου γεννήθηκε η επιθυμία να σας γράψω μιάς και είμαι και εγώ ένα από το μέλη της "ανοιχτής συνέλευσης αγώνα κατοίκων τούμπας", αυτούς που εσείς αποκαλείται αγγέλους...

Ήθελα να σας συγχαρώ για το άρθρο σας. αν και μου φαίνεται λίγο καθυστερημένο. Πόσα χρόνια πάνε που τρέχει αυτή η υπόθεση με τα χαράτσια και τα κοψίματα του ρεύματος; 2 χρόνια; 3; παραπάνω; Πώς και το θυμηθήκατε; Μήπως έχει να κάνει αυτή σας η επιλογή με τηνπρόσφατες εξελίξεις που πρακτικά νομιμοποιούν τις πρακτικές των επανασυνδέσεων. Ε βέβαια, λογικό είναι.  Μπαίνει ο βαθύς χειμώνας, φοβούνται 'κάποιοι' να μην έχουν περισσότερους νεκρούς έτσι όπως έχει πάει το πράγμα. Επιδιώκουν, δηλαδή, μίας διαχείριση της κατάστασης. Εσείς, μετά από λίγους μήνες, όταν αυτά ξεχαστούν και η κατάσταση ξαναλλάξει, θα ξαναγράψετε παρόμοια πράγματα; Βέβαια, δεν εξαρτάται από εσάς, θα μου πείτε, υπάρχουν άλλοι πιο πάνω από εσάς που πέρνουν τις αποφάσεις, εσείς είστε ένας απλός δημοσιογράφος. Λογικό.

Θυμάμαι όταν άρχισε αυτή η ιστορία με τα κοψίματα του ρευματος τον παππού με τις πέτρες.

Μπαχάρ

Πόσο μου αρέσει να διαβάζω κείμενα εκτός εποχής. Ήτοι τώρα που έχουμε σκιαχτεί όλες κι όλοι απ' το κρύο, απ' τη μοναξιά των κλειστών τοίχων, τώρα είναι η καλύτερη ώρα να διαβάσουμε κείμενα για βουτιές, για καυτά μεσημέρια, για τυχαίες γνωριμίες χωρίς απαιτήσεις, για καρπούζια και κοκταίηλ. Οπότε σας παρουσιάζω το μπαχάρ, διαδικτυακό άτακτο περιοδικό της διαδικτυακής ραδιοφωνικής συχνότητας του radiobubble. Ελπίζω να μη μου αφαιρέσει το λόγο ο καναλάρχης μας γιατί διαφημίζω άλλα διαδικτυακά ραδιόφωνα. Άλλωστε ετοιμάζω ένα άρθρο με τα καλύτερα ελληνικά web radios, για να 'χετε κι εσείς ένα καλό διαδικτυακό ζάππινγκ. Γιατί αν έχετε ένα δυνατό ζάπινγκ από 10 σταθμούς (ο ρεϊντιο108 πρώτος πρώτος) δε θα τσιλιμπουρδίζετε δεξιά αριστερά και για ένα χρόνο θα γυροφέρνετε σε αυτούς τους 10. Ας μη πλατειάσω άλλο, πάμε μια βουτιά κουφονήσια.   

Μ.Χ.

https://www.dropbox.com/s/4tavaur78g2safr/baxar5_web.pdf

Ένας φίλος, βουτηγμένος ο ίδιος στην πραγματικότητα της κρίσης, δραστήριος και υπερενημερωμένος, μας έλεγε για τις βουτιές που έκανε τέλη Απριλίου σε μια σχεδόν έρημη παραλία της Πελοποννήσου. Στο τέλος της συζήτησης είπε πως ένιωθε μάλλον τύψεις που για κάποιες μέρες έλειψε απ’ τα πράγματα και έχασε κάτι απ’ τη ροή των κακών ειδήσεων. Του αντιτείναμε ότι το καλοκαίρι, γιατί το καλοκαίρι περιέγραφε όταν μιλούσε για τον κόσμο της αμμουδιάς, δεν είναι λόγος για να νιώθει κανείς τύψεις. Το καλοκαίρι είναι κάτι σαν υπενθύμιση της ζωής για την οποία φωνάζουμε και χαλάμε το μυαλό και τις σόλες μας σε διαδηλώσεις, συζητήσεις και χειροποίητα εγχειρήματα. Το καλοκαίρι μας θυμίζει το μέρος όπου θα μπορούσαμε να ανασαίνουμε γαλήνιοι, απίθανοι και ελεύθεροι. Ελεύθεροι από τα δεσμά του πανταχού παρόντος ωραρίου και της διαρκούς αναμονής σε όλων των ειδών τις ουρές. Ελεύθεροι από τα δεσμά μιας ανιαρής, κακοπληρωμένης και ψυχοφθόρας εργασίας. Ελεύθεροι από τα δεσμά της παντοδύναμης και αφοπλιστικής ανεργίας.

Στο πέμπτο τεύχος του Μπαχάρ γνωστοί, φίλοι, ψευδώνυμοι, βλόγερς, συγγραφείς γράφουν για αυτό το, ταυτόχρονα μυστήριο και αποκαλυπτικό, καλοκαίρι.

Ας διαβαστεί από όποιον θέλει, από όποιον το βρει τυχαία στο δρόμο του, από όποιον το δανειστεί, με τη βραδύτητα και την σχεδόν ερωτική νωχελικότητα που επιβάλλει το θέρος.

Γράφουν: kospanti / gasireu / anenecuilco14 / άπιαστος λέιζερ / old boy / ΚΚΜοίρης / thas / Όλια Λαζαρίδου / μπανάνα / ou ming / Ευγένιος Αρανίτσης / silentcrossing / βυτίο / Sisyfina / δομιανός / Jaquou Utopie / το πορτατίφ

Φωτογραφίζουν: arcadesx / theskyetc / pen tri / patsiko / murplejane / kaloutsiki / radio_sociale / Ανδρέας Σχοινάς / goldie / schwarzweiss

layout: MindThe_Gab

Μηχανικός τούρκος - Mturk.com

Το παρόν άρθρο αφορά τον τρόπο που θα εργαζόμαστε όσες και όσοι παρέχουμε υπηρεσίες νέας εποχής, ήτοι υπηρεσίες διεθνοποιημένες που δεν προστατεύονται από το εμπόδιο της γλώσσας. Αναφερόμαστε κυρίως σε γραφίστες κλασσικού τύπου ή γραφίστες διαδικτύου, προγραμματιστές, μαρκετίστες, συνθέτες μουσικής, μπλογκερ και χειριστές κοινωνικών δικτύων κοκ. Προσωπική μου άποψη είναι ότι στο κοντινό μέλλον οι περισσότερες υπρεσίες θα προσφέρονται με τον τρόπο που το άρθρο περιγράφει, οπότε διαβάστε κι ας μην κάνετε κάποιο από τα παραπάνω επαγγέλματα.

Το άρθρο παρουσιάζει το Mturk.com, το σαιτ της Amazon που θέλει να παγκοσμιοποιήσει την προσφορά εργασίας, βάζοντας επαγγελματίες απ' όλο τον πλανήτη να σφάζονται στην οθόνη του πελάτη για το ποιός θα δώσει την χαμηλότερη προσφορά. με αυτό τον τρόπο η αμοιβή για τις παρεχόμενες υπηρεσίες σχεδόν μηδενίζεται κι αυτό είναι ταχα μου καλό για τους επαγγελματίες κλπ κλπ. Υπάρχουν αρκετές τέτοιες ιστοσελίδες, εγώ χρησιμοποίησα το fiverr.com, ήτοι τι υπηρεσίες μπορεί να σου παρέχει το πλανητικό χωριό με αμοιβή μέχρι 5 δολλάρια. Παπάδες μπορεί να προσφέρει το πλανητικό χωριό με 5 δολλάρια, εκμεταλλευόμενο τις συναλλαγματικές διαφορές. Έκανα λογότυπο (για σαιτ, αλλά και σε υψηλή αναλυση για εκτυπώσεις) για 5 δολλάρια, ένας μεξικάνος με το έκανε, πολύ καλή δουλειά. Άντε τώρα Βαγγέλαρε, ταλαντούχε web designer, να δουλέψεις. Από το εξαιρετικό περιοδικό serajevo, τεύχος 36, Γενάρης 2013.

Μ.Χ.

μηχανικός τούρκος
Στο καιρό της ήταν μια εντυπωσιακή επίδειξη αυτόματης μηχανής ικανής όχι απλά να παίζει σκάκι, αλλά να παίζει αρκετά έξυπνα ώστε να κερδίζει καλούς (και κυρίως διάσημους) παίκτες. Ο “τούρκος” ή “μηχανικός τούρκος” ήταν ένα επίτευγμα μηχανικής και οφθαλμαπατών, που έφτιαξε και παρουσίασε το 1770 ο ούγγρος εφευρέτης διάφορων αυτόματων [1] και συγγραφέας Wolfgang von Kempelen - προκειμένου να εντυπωσιάσει την αυτοκράτειρα Μαρία Θηρεσία των Αψβούργων. Για πάνω από 70 χρόνια, ως το 1854, ο “μηχανικός τούρκος” γύρισε την ευρώπη και την αμερική, σαν ένα πολύ δυνατός αυτόματος παίκτης σκακιού, κερδίζοντας διάσημους αντιπάλους όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης ή ο Μπένγιαμιν Φρανκλίνος. Αλλά ο “μηχανικός τούρκος” ήταν εν μέρει μόνο μηχανή. Χάρη σ’ ένα ευφάνταστο και αποτελεσματικό σύστημα καθρεφτών, στο εσωτερικό του μεγάλου κουτιού / τραπεζιού, που αποτελούσε τον μηχανισμό του, καθόταν “αόρατος” απ’ το κοινό (παρότι πάντα επιδεικνυόταν όλο το εσωτερικό πριν από κάθε αγώνα) κάποιος μικρόσωμος και υψηλού επιπέδου παίκτης σκακιού.

Λεζάντα

Σύγχρονη αναπαράσταση του “μηχανικού τούρκου” (το πρωτότυπο κάηκε το 1854).  Χάρη σ’ ένα σύστημα καθρεφτών, το κάθισμα δεξιά δεν φαινόταν ακόμα κι αν το κουτί άνοιγε απ’ όλες τις μεριές.

Skip & die - Crammed discs

Update: παρασύρθηκα μωρά μου. Λίγο η αφυξία του εργασιακού χώρου, λίγο η διάθεση για απόδραση και αρκετά η υπέροχη αισθητική του σάιτ και των βίντεοκλιπ (δες εδώ anti-capitalista να σου πεταχτούν όξω τα μάτια από την κιτς ομορφιά) με έψησαν ότι πρόκειται για κάτι σπουδαίο. Έτσι είναι όμως η εποχή μας και εμείς θύματα της (αλλά και θύτες βεβαίως βεβαίως), η εποχή της ασημαντότητας που έλεγε και ο Κορνήλιος. Δε χρειάζεται να παιδεύεσαι με μουσική παιδεία, με νόημα και περιεχόμενο. Παίρνεις ένα μίξερ, βάζεις μέσα γενναίες δόσεις αναφορών στην ποπ κουλτούρα και σερβίρεις στα εκατομμύρια των καλωδιωμένων. Σίγουρα κάποιοι θα τσιμπήσουν. Εγώ π.χ. (ο έμπειρος ακροατής, ο παλαιοτέρας τεχνολογίας κλπ), με την κατάλληλη εκπαίδευση στην ασημαντότητα μπόρεσα όχι μόνο να κάνω λάικ, αλλά και να αναπαράγω οτιδήποτε έχει αναφορές στη ψυχέδελεια, στην πανκ αισθητική, στο έθνικ, στην αντιπαγκοσμιοποίηση κλπ. Υπάρχει τουλάχιστον ένα χαρμάνι για την καθεμιά, για την ακρίβεια υπάρχουν άπειρα χαρμάνια για όλους. Θα σας πω μάλιστα κάτι που κανείς δεν ξέρει (και κανέναν δεν ενδιαφέρει ίσως-ίσως): είμαι έτοιμος να φτιάξω και να πλασάρω τα δικά μου χαρμάνια στο λαό, καθώς μαθαίνω πως δουλεύει το σαμπλερ, αυτός ο ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης κουλτούρας. Αλλά για το σάμπλερ θα μιλήσουμε άλλη ώρα.
 
Λοιπόν οι Skip & Die είναι ένα ατελείωτο χαρμάνι ευχάριστων και δυσάρεστων ήχων και το αποτέλεσμα το βρίσκω πολύ γοητευτικό (αν και λίγο παραπάνω ελαφρύ απ' ότι προτιμώ)
Εδώ μπορείτε να ακούσετε το τελευταίο τους άλμπουμ Riots in the jungle
https://www.youtube.com/watch?v=qrwPsUDgyKE

Μπορείτε να πάτε στην εξαιρετική γραφικά ιστοσελίδα τους:
http://skipndie.withtank.com/

Ότι πρέπει για το κρύο.
M.X.

Υπάρχει ακόμα ΕΡΤ;

Ο Μ.Χάνος βρίσκει απαντήσεις στα καυτά ερωτήματα της εποχής:

Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι ιστορικής σημασίας γεγονός στη σύγχρονη ιστορία και αισθάνομαι ότι το καταλάβαμε αυτό όλοι οι πολίτες της έρμης τούτης χώρας. Το τι έγινε μετά είναι κάτι που η καθεμιά το διαχειρίζεται κατά τη βολή της, καταπώς τον ή την  βολεύει για να συνεχίσει να ζει σα να μη τρέχει τίποτα. Γιατί πράγματι φοβόμαστε όλοι την κοινωνική αλλαγή, την επανάσταση καλέ, καθώς προτιμούμε να απολαμβάνουμε τους παρόντες ρόλους μας ή να σκεφτόμαστε τους μελλοντικούς που θα μας δοθούν, παρά να σκεφτούμε μια ζωή πέρα από ρόλους και ρολάκια.

Θα δούμε μια από τις ιστορίες που γέννησε το "κίνημα ΕΡΤ", άλλη μια απροσδιόριστη προσπάθεια των ανθρώπων, των Ελλήνων συγκεκριμένα, να χτίσουν μια αντίσταση στην επέλαση του τούρμπο καπιταλισμού. Ένα κίνημα που ξεκίνησε γιγάντιο και την κρίσιμη ώρα παραδόθηκε σχεδόν αμαχητί. Μην ξεχνάμε ότι πλέον η ΕΡΤ είναι ένα web tv-radio, σαν το ραδιόφωνο108 ένα πράμα, με μια μάχη βέβαια να περιμένει να δοθεί στη Θεσσαλονίκη (εκτός αθηνών πάμε καλύτερα). (κι εδώ έχει ένα ρεπορτάζ για τις όμορφες ψυχές αυτού του αγώνα)

Και βέβαια μην ξεχνάμε την κρατική βαρβαρότητα, με καταπάτηση κάθε έννοιας νομιμότητας, με στέρηση δημόσιου αγαθού για 5 μήνες και βάλε (σκέψου δηλ. ότι μπορεί πλέον να κλείσει ένα σχολικό συγκρότημα, ένα νοσοκομείο, τα ΚΕΠ κλπ για ένα πεντάμηνο, για να τα αναμορφώσει). Μη ξεχνάμε τα λαμόια που φυσικά επιβίωσαν, μη ξεχνάμε το κομματικό σκυλολόϊ που ζει πάλι χρυσές εποχές. Ιδού το τελευταίο δείγμα της ξεφτίλας τους: μπήκαν μασκαρεμένοι στο κατειλλημένο από ΜΑΤ ραδιομέγαρο.

Μην ξεχάσετε ούτε λεπτό την κρατική βαρβαρότητα,

Παύλος Σιδηρόπουλος: Ο πρίγκιπας της ελληνικής ροκ

 

Σαν σήμερα, στις 6 Δεκεμβρίου του 1990, «έφυγε» ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ελληνικής ροκ μουσικής. Ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής Παύλος Σιδηρόπουλος, παρόλο που έζησε μόλις μέχρι την ηλικία των 42 ετών, άφησε πίσω του αξιοσημείωτη μουσική κληρονομιά με αντοχή στο χρόνο και επιρροή στους νέους καλλιτέχνες.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Ως παιδί, δεν σπούδασε μουσική - παρόλο που το ταλέντο του είχε φανεί από πολύ νωρίς - διότι δεν το θέλησε ο πατέρας του. Στα εφηβικά του χρόνια άρχισε να ακούει κυρίως ροκ εντ ρολ.

Η μουσική του πορεία ξεκίνησε το 1970 στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδαζε μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί, γνώρισε τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιούργησαν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Στη συνέχεια, κατέβηκαν στην Αθήνα και μέσα στη διετία 1970-71 ηχογράφησαν για τη δισκογραφική εταιρεία Lyra τον πρώτο τους μικρό δίσκο 45 στροφών, με τα τραγούδια «Ξέσπασμα» και «Ο κόσμος τους». Επιπλέον, συμμετείχαν στη ζωντανή ηχογράφηση «Ζωντανοί στο Κύτταρο» με τα κομμάτια τους «Απογοήτευση» και «Ο γέρο-Μαθιός».

Το 1972 ενσωματώθηκαν στη ροκ μπάντα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας ήταν ένας δίσκος που, μεταξύ άλλων, περιλάμβανε το γνωστό τραγούδι «Ο Ντάμης ο ληστής», το οποίο, εξαιτίας του φόβου της λογοκρισίας, μετονομάστηκε σε «Ο Ντάμης ο Σκληρός».

Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύθηκε και τα «Μπουρμπούλια» ακολούθησαν τον Διονύση Σαββόπουλο.

Από το 1974 έως το 1976, ο Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Μετά τις πρώτες πρόβες, ο ίδιος είχε αναφέρει: «O Μαρκόπουλος σχεδόν απαγόρεψε στον οποιονδήποτε φίλο του να με πλησιάσει. Με σύστηνε πάντα με χαμόγελο ως "ο ροκ επικίνδυνος τρόπος ζωής", αλλά φαίνεται ότι ασκούσα κάποια έλξη πάνω του γι' αυτόν ακριβώς τον τρόπο ζωής». Συμμετείχε ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του Μαρκόπουλου: «Θεσσαλικός κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Στο μεταξύ, αρνήθηκε να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Σχετικά με αυτό, είχε πει: «Την άνοιξη του 1976 με ενάμιση μήνα Τρίπολη, είκοσι μέρες 401 και τέσσερα ηλεκτροσόκ, πήρα τρελόχαρτο".  

Στα τέλη του 1977, δημιούργησε, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφόρησαν έναν από τους πιο επιτυχημένους  δίσκους της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Ωστόσο, και αυτό το συγκρότημα διαλύθηκε, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Μάκης Ψωμιάδης for president

Ο Μ.Χ έχει ρηξικέλευθες προτάσεις για έξοδο από την κρίση:

Είναι ικανός, είναι επιτυχημένος, έχει υψηλές διασυνδέσεις και, όπως μάθαμε από τη δίκη του, είναι τίμιος. Μήπως να τον βάλουμε πρωθυπουργό,να τονε στείλουμε για διαπραγματεύσεις με την τρόϊκα;

Ένοχος ο Ψωμιάδης για τα στημένα αλλά με ποινή... χάδι

Ζητήστε όλοι συγγνώμη από τον Μάκη Ψωμιάδη

Του Κώστα Βαξεβάνη
Στην μεγάλη αίθουσα του Εφετείου Αθηνών όπου δικάζεται ο Μάκης Ψωμιάδης, ελάχιστοι είναι αυτοί που παρακολουθούν τη δίκη. Οι μάρτυρες μπαίνουν, καταθέτουν γρήγορα και φεύγουν. Και βέβαια λένε τα καλύτερα για τον Μάκη. Ο μεν Αλέξης Κούγιας τον είπε «άνθρωπο της Εκκλησίας», ο Πιλάβιος της ΕΠΟ ξεπέρασε κάθε φαντασία και τόλμησε αυτό που δεν θα τολμούσε να πει ακόμη και ο πιο αφελής Έλληνας ,να τον αποκαλέσει «τίμιο».
Σε αυτή τη δίκη κλήθηκα να καταθέσω και εγώ, λόγω των εκπομπών που είχαμε κάνει στο «Κουτί της Πανδώρας» για τα στημένα παιχνίδια. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον Μάκη Ψωμιάδη από τόσο κοντά. Αυτή την επιβλητική ομολογουμένως φυσιογνωμία, που ατάραχη, με μεγάλη αυτοπεποίθηση όπως κατάλαβα, περιμένει να τελειώσει μια ακόμη «περιπέτεια».
Πιο εντυπωσιακό από τον Μάκη, ήταν το συμπέρασμα, για το πόσο ανίσχυρη είναι η Δικαιοσύνη, μπροστά στη χρήση των νόμων, από αυτόν που είναι γνωστό σε όλους τι έχει διαπράξει .Η κοινή λογική, η κοινωνική γνώση, αυτό που αντιλαμβάνεται ο κόσμος όλος, δεν επιτρέπεται να ισχύει στο δικαστήριο. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αναγκαίος και δίκαιος τρόπος λειτουργίας της Δικαιοσύνης ή αν οι Δικαστές, πιεσμένοι χρόνια από νομισκισμούς και νομικά τερτίπια των μεγαλοδικηγόρων κατέληξαν να αποδέχονται αυτό ως αντικειμενική λειτουργία και κρίση.
Το δικαστήριο λοιπόν μου ζήτησε να καταθέσω τι γνωρίζω για τον Μάκη Ψωμιάδη. Τα περισσότερα από αυτά που γνωρίζω αφορούν το παρελθόν του, την ικανότητά του να διαπλέκεται με τις Αρχές και να διαφεύγει και αρκετές φρικιαστικές περιπτώσεις στις οποίες ήταν πρωταγωνιστής, όπως αυτή κατά την οποία βίασε με μπουκάλι ένα από τα θύματά του ,τα οποία βέβαια κρατούσαν ακινητοποιημένοι μπράβοι.
Οι συνήγοροι του Ψωμιάδη ζήτησαν από το δικαστήριο να μην ασχοληθεί με όσα κατέθετα γιατί είναι υποθέσεις που έχουν παραγραφεί. Προσέξτε τώρα το οξύμωρο: επί χρόνια ο Ψωμιάδης καταφέρνει να μην καταδικάζεται αλλά ακόμη και όταν καταδικάζεται να μην μπαίνει φυλακή. Σε πολλές από τις περιπτώσεις που αθωώθηκε, οι δικαστές αποδείχθηκε πως ανήκαν στο παραδικαστικό. Στην υπόθεση του βιασμού του θύματός του με το μπουκάλι, το ηχητικό του βιασμού το οποίο είχε ηχογραφήσει ο ίδιος, είχε βρεθεί σε έρευνα στο σπίτι του. Κανένας όμως εισαγγελέας δεν το άγγιζε. Κανένας δεν άσκησε δίωξη. Έτσι η υπόθεση παραγράφηκε.