Lou Reed R.I.P.

Εντάξει τώρα, τι να λέμε. Δικό μας παιδί ο Lou Reed. Έξω από συμβάσεις και νόρμες, κυνήγησε τους προσωπικούς του δαίμονες βγάζοντας τους σε κοινή θέα. Παρτάκιας μεγάλος, δεν συντάχθηκε με κανένα κίνημα, με καμιά επανάσταση, κανένα κόμμα δεν τον γούσταρε, τον παλιοπρεζάκια. Κι όμως τα τραγούδια του μίλησαν  σε ψυχές εκατομμυρίων, έδειξε μια στάση ζωής: να είσαι ο εαυτός σου, να μην υποκρίνεσαι και να μη μασάς. Πάθος, πάθος, πάθος. Συγχωρεμένη και η ακόρεστη δίψα του για τα φράγκα, που τον μετέτρεψε για μια εποχή σε κιμά του θεάματος, σε φραγκάτο rock star των γηπέδων.

 https://www.facebook.com/LouReed

Ενα ντοκυμαντερ για να τον θυμηθουμε μια στιγμή.

Lou Reed: Rock & Roll Heart, του Timothy Greenfield-Sanders  [1998 ΗΠ, 73']

Όλοι μιλούν με πάθος γι' αυτόν. 

Andy Warhol και Velvets, Bowie, Laurie Anderson, Patti Smith, Dave Stewart, Thurston Moore και Lee Renaldo, Joe Dallesandro. Ντουέτο με τον Cale, επανασύνδεση των Velvets το '93, συναυλία στην Πράγα. Ο Βάκλαβ Χάβελ, συγγραφέας, πρωθυπουργός και ροκάς θυμάται τη γνωριμία τους. Η Nico περνάει ολίγο στο ντούκου. 

http://www.youtube.com/watch?v=TjPuF-CYuic

η προ velvet εποχή του λου

κάνε τη στρουθοκάμηλο - κάνε την πάπια που λέμε..

Meet the Song of the Day: 

"The Ostrich" by The Primitives

http://psychobabble200.blogspot.gr/2010/09/meet-song-of-day-ostrich-by-primitives_11.htm

http://www.youtube.com/watch?v=5r998weOUiM

Ώρα για τρέλες

Ο γνωστός σας άγνωστος Μ. Χ. ερευνά:

Μωρά μου, οι καιροί είναι τρελοί, θεοπάλαβοι να λέμε. Γυρίζουν όλα σε μια δίνη και από το στρόβιλο εκτοξεύονται νέα ήθη, νέες δυνατότητες, νέες θηριωδίες, απ' όλα. Δεν ξέρεις τι θα σου πέσει στο κεφάλι κάθε μέρα.

Έτσι και μένα λοιπόν μια μέρα, ένα βράδυ για την ακρίβεια, έπεσε μπροστά μου ο εξής παλιονεολογισμός που με τυραννάει ακόμα: ι μπάμπ'ς, ένας άνθρωπος 28-30 χρονών, ηχογραφεί με το όνομα Dozen Draft τις μουσικές του και γουστάρει αυτός και γουστάρουμε κι εμείς γιατί γουστάρει αυτός και είναι κι ωραίες μουσικές. Μας λέει λοιπόν όπως καθόμασταν ότι κυκλοφόρησε δουλειά του στην Αμερική, USA καλέ. Πως; τι; πως έγινε; Και μας ρίχνει το μεγαλειώδες: η δουλειά μου κυκλοφόρησε σε κασσέτα ΜΟΝΟ, 60 αντίτυπα, η αμοιβή μου ήταν 10 αντίτυπα και με βρήκαν αυτοί από το ίντερνετ.
Καλωσορίσατε λοιπόν στον παράξενο κόσμο της Already Dead Tapes. Γιατί άραγε να ξεκινάει σήμερα μια προσπάθεια που επιλέγει να εκδίδει μόνο κασσέτες; Όταν ο μπάμπης μας προσέφερε αυτό το υπέροχο και ιστορικό δημιούργημα, κανείς δεν το πήρε. Δεν έχουμε κασσετόφωνο ή έχουμε ένα χαλασμένο.
Ακριβώς εδώ αναδύεται η παράξενη ουσία: η υλική υπόσταση, η κασσέτα, είναι καθαρά ένα φετίχ σήμερα. Και το cd, αλλά κυρίως το Βινύλιο, το οποίο επανήλθε δυναμικά, επίσης υπάρχουν σαν φετιχ. Όλη η μουσική είναι πλέον άϋλη, συνδυασμοί 0 και 1 λέμε. H υλική της υπόσταση δεν έχει πια σχέση με την κελλιτεχνική της υπόσταση, είναι άλλο πράμα. Τι άλλο πράμα είναι τώρα δεν ξέρω, άμα καταλάβετε πείτε μου και μένα.
Η προσπάθεια βέβαια της AlreadyDead Tapes είναι εξαιρετική και με φτιάνει να βλέπω 4 αθρώπους στο τσικάγκο ας πούμε, να κάνουν τη φάση τους, τη τρέλλα τους κυριολεκτικά. Και φυσικά είναι όμορφα, και δε χρειαζεται να αγοράσεις τίποτα.
Και σαν μην έφτανε αυτό, ο Dozen Draft συμμετέχει και σε άλλη κασέτα, στο Ελλάντα αυτή τη φορά, συλλογή. Πανέμορφη κι αυτή, και το περιεχόμενο ελεύθερα διαθέσιμο. Και σε πλήρως διεθνή φόρμα και σημειολογία.
Για να δούμε ο 21ος.

          http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=uSKwO5lKCxs

Ο περιπετειώδης κύριος Filtig

Ο ManosHanos ψάχνει, βρίσκει και μοιράζεται:


καλησπερούδια και κομμένα τα ποιήματα. Θα σας συστήσω σήμερα έναν απροσδόκητο σύμμαχο, τον κύριο Filtig. Τα πονήματα του διάφορα και εικονοκλαστικά με σύστημα. Είναι σαν να μπήκε η Λένα Πλάτωνος σε όλο το ελληνικό σύμπαν διασκευάζοντας τα πάντα.
Προσωπικά μου προκαλούν από αηδία (τόσο η Κασετίνα Ι με τις διασκευές σε σκυλοποπ δεκαετίας '80, όσο και οι διασκευές στον Θεοδωράκη) μέχρι έρωτα (η Κασετίνα ΙΙ με ελεκτρο διασκευές ελληνικού πανκ είναι οι δικοί μας Nouvelle Vague και οι Discoboy είναι εξαιρετικοί).
Αλλά μη με πιστεύετε κιόλας. Αυτιά έχετε, ακούστε:
http://filtig.bandcamp.com/

  

http://www.youtube.com/watch?v=wHltS9B8ZyA

Κλάψε κλάψε κάτι θα βγει

O Μάνος Χάνος αποκαλύπτεται:
Μιας και βλέπω ότι τούτος ο σταθμός έχει ποιητικαί ανησυχίαι, θα αφιερώσω σε όλες και όλους ένα ποίημα από την προτελευταία μου ποιητική συλλογή "Δεν έχω πει ακόμα την τελευταία μου λέξη".

Ουρές έξω από γραφείο, άνθρωποι κλαίνε
τηλεφωνούν και κλαίνε.
Σαν να σε γδέρνουν με μαχαίρι λίγο λίγο.
Μη φωνάξεις όμως όσο κι αν πονάς
μην ακούσουν οι γείτονες και μάθουν
μην έρθουν οι φίλοι από συμπόνια.
Νόμιζα πως τα σκυλιά αγαπούν τους λυπημένους
όμως τα σκυλιά τελικά γαβγίζουν αυτούς που κλαίνε.
Κι οι άνθρωποι κλαίνε, κλαίνε στο δρόμο, στο αμάξι,
πολύ στο σπίτι βουβά, 
και το μαχαίρι γδέρνει σιγά σιγά κι η μηχανή αλέθει.
Ανθρωπάκια στην άκρη, άλλοι είναι τώρα οι τυχεροί της μοιρασιάς
σε σας έπεσε ο κλήρος ο κακός. Κλάψτε όσο θέτε, 
όσο είχατε τον κλήρο τον καλό στο χέρι τον κρατάγατε και γλεντάγατε.
καιρός να μπείτε στις βάρκες και σεις, να πνιγείτε, να ξεφτιλιστείτε,
να γίνετε κιμάς. 
Απ' τον κιμά τον ανθρώπινο των αλλωνών φάγατε και δεν παραπονεθήκατε,
ώρα να σερβίρουμε εσάς στο τραπέζι.
Κι οι άνθρωποι κλαίνε, κλαίνε, κλαίνε
Το 'λεγε ο ποιητής, μα ποιός τσ' ακούει αυτούς,
"αυτός είναι ο τρόπος που τελείωνει ο κόσμος
όχι μ' ένα πάταγο αλλά μ' ένα λυγμό"

Πουλικάκος: Οι «διανοούμενοι», πλην ελαχίστων, τηρούν σιγήν ιχθύος! Ντροπή!

Το τηλεοπτικό βράδυ της περασμένης Δευτέρας πολλοί θα το θυμούνται για καιρό. Οι τηλεθεατές, κατ' αρχήν, που έκπληκτοι παρακολουθούσαν έναν καλλιτέχνη να ανατρέπει με απίστευτη ηρεμία και χωρίς πολλά λόγια, όσα με μόχθο ετών οικοδόμησε ο κατευθυνόμενος μιντιακός λόγος και μάλιστα μέσα στο άντρο του. Αλλά και ο παρουσιαστής με τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες στο πάνελ της εκπομπής του, παρ' ότι θα ήθελαν πολύ να το ξεχάσουν, θα θυμούνται για καιρό ότι ένας αειθαλής "ροκάς" έβαλε τα πράγματα στη θέση τους με συνοπτικές διαδικασίες. Συνέντευξη στην Πόλυ Κρημνιώτη

"Είδαμε το φως μας ξαφνικά. Έχω μείνει άναυδος" τον ακούσαμε να λέει. "Εσείς ο ίδιος, κ. Πρετεντέρη, από το '95 - '96 τους καλούσατε, περνάγανε από τις εκπομπές σας και τους μιλάγατε κανονικά. Ο κ. Βορίδης αντικατέστησε στην αρχηγία της ΕΠΕΝ τον κ. Μιχαλολιάκο χωρίς να μας έχει πει ότι αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας το μπαλταδάκι. Αισθάνομαι ότι με καλέσατε να συμμετέχω σε μια κακιά φάρσα. Κακιά μεν, αλλά φάρσα, εις βάρος του ελληνικού λαού". Καίριος και καυστικός ο Δημήτρης Πουλικάκος, δεν εξεπλάγη ούτε για τη Χρυσή Αυγή ούτε για όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Κυρίως όμως δεν άλλαξε μανδύα όταν βρέθηκε ανάμεσα στις μακιγιαρισμένες τηλεπερσόνες. Επειδή όμως ο Μήτσος είχε κι άλλα να πει ας τον ακούσουμε.

Με τη συμμετοχή σας στην "Ανατροπή" δείξατε ότι η αλήθεια μπορεί να ακουστεί και στα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης. Αρκεί να υπάρχει διάθεση να ειπωθεί. Η καλύτερη επίθεση λοιπόν μπορεί να γίνει και με τα δικά τους όπλα;

Αποδεικνύεται, άλλη μια φορά, πως ο άμεσος, ευθύς, ειλικρινής λόγος, μπορεί να υπερισχύσει, της ξύλινης, διεκπεραιωτικής επιχειρηματολογίας, από το "ποίημα", δηλαδή, που, δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει ν' ακούμε. Ο κόσμος υποφέρει και το πάθος και η αμεσότητα λείπουν από τον πολιτικό λόγο. Όλοι μιλάνε με κλισέ.

Στην "Ανατροπή" μάς θυμίσατε ότι ο βουλευτής και τέως υπουργός της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης διαδέχτηκε στην αρχηγία τον επικεφαλής, υπόδικο αρχηγό της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκο στη μεταπολιτευτική ΕΠΕΝ. Θυμίσατε στον κύριο Πρετεντέρη ότι από τη δεκαετία του '90 καλούσε τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής στην εκπομπή του.Τι δεν πρέπει να ξεχνάμε σήμερα;

Κατερίνα Γώγου

"Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΡΧΙΑ. "

Απόψε η βραδιά 3/10/13 ανήκει στην Κ.Γωγου από τις 23:00 έως τις 24:00 στο radiofono108.blogspot.gr