Ουλαλούμ - Νέος κύκλος

Ξανά εδώ, στον κυβερνοχώρο του Ραδιόφωνο108. Νέος κύκλος εκπομπών με την ίδια λογική: Ουλαλούμ, μια εκπομπή για τις ρίζες.Πολλές και πολλοί με ρωτούν γιατί εκπέμπω σε αυτή τη γωνιά του ψηφιακού σύμπαντος και δε βγαίνω στις λεωφόρους να στήσω την πραμάτεια μου. Δεν έχω μια ξεκάθαρη απάντηση. Λίγο η αγάπη για τα ρεμάλια που συντηρούν αυτή τη γωνία, λίγο η έλξη που νοιώθω προς το άγνωστο και το άσημο και κυρίως γιατί δεν έχω και καμιά καλύτερη προσφορά. Η αλήθεια είναι ότι η παγκόσμια περιοδεία μου στα ραδιόφωνα του πλανήτη στέφθηκε με παταγώδη αποτυχία. Λονδίνο, Καναδά, Αυστραλία, πουθενά δεν πίστεψαν πραγματικά ότι κάνω αυτό που κάνω, ούτε ότι οι εκπομπές μου είναι δικές μου καν. Με καταδίκασε η νέα φήμη του Έλληνα στην παγκόσμια κοινή γνώμη, αυτή του ανέστιου εργάτη που θα πει κάθε είδους ψεμματάκια για να βρει δουλίτσα (πλακάκια ξέρεις να βάζεις; Ξέρω. Μπετά ρίχνεις; Ξέρω. Λάντζα κάνεις; Βέβαια. Ραδιόφωνο κάνεις; Εννοείται.).

Τι να κάνεις, είμαστε έρμαια των μοιραίων καιρών που ζούμε. Δεν το παίρνω προσωπικά και συνεχίζω την έφοδο προς τους ουρανούς. Η επιλογή της μουσικής σε αυτή την εκπομπή έγινε από τον εξαιρετικό Dozen  Draft, πάγιο συνοδοιπόρο στην τεχνική υλοποίηση αυτής της εκπομπής. Καλή ακρόαση.

Πλέυ λιστ:
Atlas Sound - Ghost story

Andrew Bird - Nuthingduan Waltz

Blonde Redhead - Elephant woman

Bon Iver - Skinny love

Brian Eno - China my China

Can - Vitamin C

Candy Payne - I wish I could have loved you more

Cat Power - Free

Animal Collective - Rossie Oh

Deerhoof - Flower

Devandra Barnhhard - Can't help but smiling

The Majesties - Harm

Mulatu Astatke - Yekermo sew (a man of experience and wisdom)
ακούστε την μαζί μας

Είναι το Βασικό Εισόδημα ο θεσμός που θα αναγεννήσει το κοινωνικό κράτος;

Του Γιώργου Καλλή
Πως θα μας φαινότανε αν μήνας έμπαινε μήνας έβγαινε το κράτος κατέθετε στον λογαριασμό κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως παραγωγικής δραστηριότητας, από 600 ευρώ να τα αξιοποιήσει όπως θέλει. Ο θιασώτης μιας τέτοιας ρηξικέλευθης πρότασης, του περίφημου Βασικού Εισοδήματος, Philippe van Parijs είναι σίγουρος ότι ένα τέτοιο  αναδιανεμητικό εργαλείο θα βοηθήσει καταλυτικά τις σύγχρονες κοινωνίες συμπεριλαμβανομένης της χειμαζόμενης από την κρίση Ελλάδας. Μια πρόταση όμως πάντα έχει αντίλογο και η συγκεκριμένη δεν αποτελεί εξαίρεση.*

26 με 28 Σεπτεμβρίου φιλοξενείται στην Αθήνα διεθνής συνάντηση για το βασικό εισόδημα με πλήθος διακεκριμένων ομιλητών, ακαδημαϊκών και ακτιβιστών. Η πρωτοβουλία πολιτών για το βασικό εισόδημα συγκέντρωσε πέρυσι 285.000 υπογραφές στην διακήρυξή της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το βασικό εισόδημα δεν πρέπει να συγχέεται με τον ελάχιστο μισθό. Είναι μια πρόταση τόσο απλή όσο είναι και ριζοσπαστική. Ζητά την παροχή ενός βασικού εισοδήματος σε όλους τους πολίτες ενός κράτους, χωρίς προϋποθέσεις, ανεξαρτήτως δηλαδή από το αν κάποιος δουλεύει ή όχι, ανεξαρτήτως από την ηλικία του, ανεξαρτήτως από το αν λαμβάνει άλλα επιδόματα. Από την στιγμή που γεννιέσαι, το Κράτος σου εγγυάται ως πολίτη, ας πούμε ένα ποσό περί τα 600 ευρώ το μήνα, τα οποία θα μπαίνουν στον λογαριασμό σου έως ότου πεθάνεις. 

Το βασικό εισόδημα είναι ένας ρηξικέλευθος θεσμός και οι θιασώτες του ευελπιστούν να γίνει η αιχμή του δόρατος για την μεταρρύθμιση και εξέλιξη του κοινωνικού κράτους, κάτι ανάλογο με τα αιτήματα για την κοινωνική ασφάλιση και την δημόσια υγεία τον περασμένο αιώνα. Η λογική του έγκειται στο ότι δεν νοείται στις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες, με τον πλούτο τον οποίο παράγουν, να υπάρχουν ακόμα άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις βασικές τους ανάγκες και να μην έχουν εξασφαλισμένα τα προς το ζην. Δεν δικαιολογείται με τόσο πλούτο να υπάρχει ακόμα φτώχια. Ο εθνικός πλούτος είναι (εν μέρει) κοινό προϊόν, βασίζεται στην παρουσία και εργασία όλων μας, πέρα από το αν και πόσο αποτιμάται αυτή στην αγορά εργασίας. Ένα ελάχιστο εισόδημα το οποίο να εξασφαλίζει την επιβίωση μας το δικαιούμαστε όλοι ως πολίτες του κράτους του οποίου είμαστε μέλη. Μόνο μια πολιτεία με πολίτες οι οποίοι δεν ξοδεύουν όλες τις δυνάμεις τους στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση δύναται να είναι πραγματικά δημοκρατική καθότι οικονομική ανασφάλεια συνεπάγεται και αδυναμία ουσιαστικής συμμετοχής στην πολιτική ζωή.