Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΑΣ ΜΟΥ ΒΓΕΙ ΣΕ ΚΑΚΟ

Αν και υποψιάζομαι ότι ανήκω στον ευρύτερο αντιεξουστικό χώρο (σαν τον GAP) απ τα εφηβικά μου χρόνια, έχω μια διαστροφή. Πάντα μου άρεσε να ψηφίζω, είμαι ένας μανιακός ψηφοφόρος. Τα κόμματα και οι οργανώσεις που έχω ψηφίσει εώς τώρα σπάνια έπαιρναν πάνω από 3% των ψήφων (ΚΚΕ εσ, ΕΔΕ τροτσκιστές, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ εναλλακτικοί, ΣΥΝ , ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ κτλ). Στις 6 ΜΑΪΟΥ όμως λέω να ψηφίσω ένα κόμμα εξουσίας, λέω να ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ..Αυτό μου δημιουργεί μία ένταση. Σκέφτομαι και ελπίζω να μην σας πάρω στον λαιμό μου. Αλλά μετά το ξανασκέφτομαι και λέω δεν γαμιέται θα το κάνω. ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΠΗΡΑΤΕ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΛΑΚΕΣ ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΕΤΕ ΝΑ  ΜΑΣ    ΚΥΒΕΡΝΑΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ. 

Πηγή Antistasradio

Μη με σταματάς

Μετά από κει μετά από σενα και μένα στο χάος σε ακολουθώ σε μισώ δε μπορώ να μαζευτώ!!!!!!!!.
Μετά τις εκλογές λαμπρό πεδίο βολής……….μη φοβάστε την αλλαγή απλά είναι άγνωστο μονοπάτι γεμάτο ευκαιρίες και παγίδες μια περιπέτεια που θα μας κάνει σοφούς
Κ.Γώγου

"Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ' του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν' αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ' τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοκτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν' αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ
Σ' ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ' την αρχή.

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Το ΡαδιόΦωνο......



Το ραδιόφωνο στα χειρότερα του για του λόγου το αληθές ακούστε klim ,on the road ,ermitaz,,downbeat εδώ και εδώ
                               

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Μικρές σκέψεις ή σκέψη ;

Έχω περιορίσει την τηλεόραση , σερφάρω ελάχιστα ,  λίγο ραδιόφωνο και αυτό μουσικό.......εφημερίδες εντάξει (εκει να δεις καθοδήγα).
Υποτίθεται ότι έχω κάνει αναδρομή στο παρελθόν και στα τελευταία δυο χρόνια έχω υπέστη την πολιτική το κράτος την ευρώπη που ψάχνεται (δεν είναι κακό).
Έχω ακούσει και διαβάσει διάφορα.........ησυχία πάω να ψηφίσω ,  εδώ δεν υπάρχουν ομάδες ούτε νομισματικά στρατόπεδα , υπάρχει το κοινό καλό μέσα από την προσωπική ευτυχία που βιώνεις σε ένα κοινωνικό ιστό.

Οδ.εΛΥΤΗς  - μικρς Ναυτίλος
τι μπόρεσα ν᾿ ποχτήσω μία ζω π πράξεις ρατς γι λους, πομένως ν κερδίσω τν δια μου διαφάνεια, τ χρωστ σ᾿ να εδος εδικο θάρρους πο μο δωκεν Ποίηση: ν γίνομαι νεμος γι τ χαρταετ κα χαρταετς γι τν νεμο, κόμη κα ταν ορανς δν πάρχει.
Δν παίζω μ τ λόγια. Μιλ γι τν κίνηση πο νακαλύπτει κανες ν σημειώνεται μέσα στ «στιγμή» ταν καταφέρει ν τν νοίξει κα ν τς δώσει διάρκεια. πόταν, πραγματικά, κα Θλίψις γίνεται Χάρις κα Χάρις γγελος· Ετυχία Μοναχ κα Μοναχ Ετυχία.
μ λευκές, μακρις πτυχς πάνω π τ κεν να κεν γεμάτο σταγόνες πουλιν, αρες βασιλικο κα συριγμος πόκωφου Παραδείσου

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Μικρές Σκέψεις

Στην TV κύριο ζήτημα της προεκλογικής περιόδου το debate τα υπόλοιπα για την ΝΔ και το Πασοκ στα παπάρια τους..................

Χρυσή αυγή ,  ναι αυτή φταίει που δημοκοπικά παίρνει 5% , που χρόνια τώρα είναι σουρωτήρι τα σύνορα και δεν λύνουμε το πρόβλημα της μετανάστευσης  αυτό είναι ελάσσονος σημασία.........πολιτική χρειάζεται για να πάει η χρυσή αυγή από κει που ήρθε όχι ανάθεμα.........

O Σαμαράς δεν κάνει , ο Βενιζέλος εγωιστική προσωπικότητα το ΚΚΕ είναι ΚΚΕ ο Σύριζα είναι παντού οι υπόλοιποι δεν μας κάνουν.....ε δεν καταργούμε της εκλογές να κρατήσουμε το άπειρο............

Ένα τελευταίο για τον τοπικό τύπο καλές η καταχωρήσεις αλλά σαν δημοσιογράφοι δεν στήνετε και κανένα στον τοίχο να ακούσουμε και κάτι εκτός από όμορφες τοποθετήσεις............


Γ.Ρίτσο

Το μέλλον δε θα ρθεί
από μονάχο του έτσι νετο-σκετο
αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς
από τα βράγχια κομσομόλε άρπαξέ το
απ'την ουρά του πιονιέροι κι εσείς

Πόλεμος δεν είναι μόνο όπως θαρρείς εσύ
να λες ναι - ναι στα μέτωπα με βολές πολυβόλου
της φαμίλιας του σπιτικού η επίθεση
για μας μικρότερη απειλή δεν είναι διόλου

Η κομμούνα δεν είναι μια βασιλοπούλα
του παραμυθιού που λες
για να την ονειρεύεσαι τις νυχτιές
μέτρησε καλοσκέψου σημάδεψε
και τράβα βήματα τα βήματα
έστω και πάνω σε μικροζητήματα

Δεν είναι μόνον ο κομμουνισμός στη γη
στα κάθιδρα εργοστάσια εκείνα
είναι και μες στο σπίτι
στο τραπεζάκι εμπρός
στις σχέσεις στη φαμίλια
στην καθημερινή ρουτίνα

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Καφενείο Ερμιταζ και εκλογές

Τρεις εβδομάδες μας χωρίζουν από τις εκλογές που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος ώστε να αποκατασταθεί σε εισαγωγικά η δημοκρατίας μας.
Θα ακούσουμε λοιπόν πολλά και διάφορα για την ανάπτυξη της οικονομίας την καταπολέμηση της ανεργίας και άλλα χιλιοειπωμένα από τους ίδιους που μας φέραν σε αυτήν την κατάσταση και επειδή δόξα το θεό δεν ανακάλυψα τώρα την Αμερική τα βαριέμαι ιδιαίτερα, προσωπικά πιστεύω οτι πολιτικό σύστημα μας εχει μιλήσει τα 2 τελευταία χρόνια.
Ιδεολογικά έχω κατασταλάξει εδώ και  χρόνια , πολιτικά θα κάνω αυτό που πρέπει για να υποστηρίξω την αξιοπρέπεια μου.
Εν κατακλείδι ως καφενείο ερμιταζ δεν με ενδιαφέρει η προεκλογική περίοδος και αλίμονο , έτσι λοιπόν μέχρι τις εκλογές θα το ρίξω στην ποίηση.
Παραθέτω ένα ποίημα του Αναγνωστάκη για αρχή.
Τα λέμε ...... Καφενείο Ερμιταζ κάθε Σάββατο 20:00 με 22:00  στο Ραδιόφωνο 108.


Μανώλης Αναγνωστάκης, Το ναυάγιο

Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
Ύστερα απ' το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
(Πού πήγαν οι άλλες βάρκες; ποιοι γλιτώσαν;)
Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία
Εκεί θα χτίσουμε τα σπίτια μας
Γύρω-γύρω απ' τη μεγάλη πλατεία
Και στη μέση μια εκκλησιά
Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
Του καπετάνιου μας που χάθηκε - ψηλά-ψηλά -
Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου, πιο χαμηλά του τρίτου
Θ' αλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλά παιδιά
Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
Καινούριο, ολοκαίνουριο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα
Θα 'χουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε.
Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μ' εμάς.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Ένα ποίημα ...

Ένα ποίημα από την Κατερίνα Γώγου έτσι για της εκλογές που έρχονται
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας.

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Ο Θεός είναι μια ελέγξιμη υπόθεση λέει ένας φυσικός

Μεταξύ των επιστημόνων – τόσο πιστών όσο και μη πιστών – υπάρχει μια ενιαία γραμμή ότι η επιστήμη και η θρησκεία είναι μη επικαλυπτόμενες περιοχές. Έτσι, το 1998 η αμερικανική Εθνική Ακαδημία Επιστημών εξέδωσε μια δήλωση υποστηρίζοντας ότι «Η επιστήμη δεν μπορεί να πει τίποτα για το υπερφυσικό. Είτε υπάρχει Θεός είτε όχι είναι ένα ζήτημα για το οποίο η επιστήμη είναι ουδέτερη»


Ωστόσο, σύμφωνα με μια έρευνα του ίδιου έτους, το 93% των μελών της Ακαδημίας δήλωσε ότι δεν πιστεύει σε κανέναν προσωπικό Θεό.
Επειδή περίπου το ίδιο ποσοστό από όλους τους πολίτες των ΗΠΑ λέει ότι πιστεύει σε ένα προσωπικό θεό, μας κάνει να αναρωτιόμαστε τι, αν όχι η επιστήμη τους, οδηγεί την αφρόκρεμα των Αμερικανών επιστημόνων να διαφέρουν τόσο δραματικά από το γενικό πληθυσμό.
Η πλειοψηφία των επιστημόνων σε όλα τα επίπεδα δεν πιστεύουν σε κανένα θεό. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν είναι πρόθυμοι να αμφισβητήσουν τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των άλλων. Είμαι ένας φυσικός ο οποίος είναι πρόθυμος να αμφισβητήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Οι θεοί λατρεύονταν από δισεκατομμύρια είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν. Και οι θεοί, αν υπάρχουν, πρέπει να έχουν παρατηρήσιμες συνέπειες. Έτσι, το ζήτημα της ύπαρξης τους είναι νόμιμο επιστημονικό ζήτημα που έχει βαθιά επίδραση στην ανθρωπότητα.
Μπορούμε να θεωρήσουμε την ύπαρξη του Θεού ότι είναι μια επιστημονική υπόθεση και ψάχνουμε τα εμπειρικά δεδομένα που την ακολουθούν. Πολλά από τα χαρακτηριστικά που συνδέονται με τον ιουδαϊκό – χριστιανικό – ισλαμικό Θεό έχουν συγκεκριμένες συνέπειες οι οποίες μπορούν να ελεγχθούν εμπειρικά. Ένας τέτοιος Θεός υποτίθεται ότι διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη λειτουργία του σύμπαντος και της ζωής των ανθρώπων. Σαν αποτέλεσμα, τα αποδεικτικά στοιχεία γι ‘αυτόν τον Θεό θα πρέπει να είναι εύκολα ανιχνεύσιμα από τα επιστημονικά μέσα.

Εάν ένα κατάλληλα ελεγχόμενο πείραμα κατέληγε σε μια παρατήρηση που δεν μπορεί να εξηγηθεί με φυσικό τρόπο, τότε η επιστήμη θα πρέπει να λάβει σοβαρά το ενδεχόμενο ενός κόσμου πέρα ​​από την ύλη.
Μάλιστα τέτοια πειράματα έχουν επιχειρηθεί στο παρελθόν. Οι επιστήμονες έχουν ελέγξει εμπειρικά την αποτελεσματικότητα της προσευχής – προσευχές που τις λένε άλλοι. Αυτές οι μελέτες, κατ ‘αρχήν, θα μπορούσαν να δείξουν επιστημονικά ότι υπάρχει κάποιος θεός. Αν οι μελέτες έβρισκαν κατά αδιαμφισβήτητο τρόπο, σε ένα ελεγχόμενο πείραμα με εικονικό φάρμακο (όπως γίνονται οι μελέτες στην Ιατρική), ότι η μεσολαβητική προσευχή θεραπεύει τους αρρώστους, θα ήταν τότε δύσκολο να βρείτε μια φυσική εξήγηση. Όμως αυτό δεν συνέβη.

Η συνέχεια του άρθρου εδώ 

Πηγή  physics4u.gr  

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Πασοκονουδού μπαϊλντί


Του Αρη Δαβαράκη

Δεν έχει επιστημονικά καταγραφεί πότε και πώς φτάνει ο ψηφοφόρος να βροντοφωνάξει «έλεος πια, μπαΐλντησα ο νεοέλληνας», είναι όμως παράξενα πασιφανές το αίσθημα όταν έρθει η ώρα του. Τελειώνει ο Μάρτιος το Σάββατο και το πρόγραμμα του φετινού Απριλίου  φαντάζει τόσο βαρύ και ασήκωτο όσο και το φορτίο που κουβαλάμε σαν κοινωνία  όλοι μαζί, δυόμιση χρόνια τώρα : Προεκλογικός μήνας, με Πάθη, Σταύρωση, Ανάσταση και εκλογές καπάκι. Και τι εκλογές! Οι πιο επικίνδυνες, απρόβλεπτες, πιεσμένες οικονομικά και ημερολογιακά – αλλά και οι πιο ενδιαφέρουσες που έγιναν από το '65, όταν ο κόσμος είχε πάλι μπαϊλντήσει με τους πολιτικούς του – για άλλους λόγους τότε. Ευτυχώς δεν κινδυνεύουμε από στρατιωτική χούντα το 2012, άλλες «απειλές» όμως, εξ’ ίσου σοβαρές, ανεβάζουν στο κόκκινο τον βαθμό επικινδυνότητας αυτής της, σχεδόν 50 χρόνια «μετά» αναμέτρησης αντιπροσωπευτικών πόλων της κοινωνίας μας, στον στίβο της καθημερινότητας, της βιοπάλης και της επιβίωσης. 
Η πρόσφατη (αποχαιρετιστήρια από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ) ομιλία του ΓΑΠ, μας έφερε όλους σε μεγάλη αμηχανία : Φαινόταν (και ήταν)  πραγματικά πάρα πολύ ευχαριστημένος και «χορτάτος» από την 30 μηνών θητεία του στην Πρωθυπουργία. Δεν μας το είπε απλώς με λέξεις αλλά με την ψυχή του, το βλέμμα του και με την γλώσσα του σώματός του (που πολύ δύσκολα ψεύδεται), πως είναι υπερήφανος για αυτά που πέτυχε. Δεν έλεγε ψέματα.  Είναι στ’ αλήθεια υπερήφανος για την πατροκτονία που κάθε ισχυρό αρσενικό οφείλει να ολοκληρώσει πριν προχωρήσει στο δικό του, προσωπικό έργο. Γιατί, κακά τα ψέματα, ότι και να λέμε εμείς, όσο ακριβό και αν ήταν το κόστος, ο ΓΑΠ το κατάφερε αυτό που ήθελε και που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του: Να γκρεμίσει, να διαλύσει κυριολεκτικά,  το κράτος που είχε χτίσει "ο μπαμπάς του" – πάνω στα θεμέλια των προκατόχων του «παλαιοπολιτικών» (και στρατοκρατών) ανδρών. Και αν δεν το πέτυχε απόλυτα, το πέτυχε σε ποσοστό πολύ μεγαλύτερο απ’ όσο θα τολμούσε κανείς να διανοηθεί πως θα του επέτρεπαν οι πυλώνες της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, της τόσο καλοστημένης αυτής ΑΕ που λειτουργούσε άψογα μέχρι να έρθει η εποχή των «οικογενειακών διαδόχων».

Η συνέχεια του άρθρου εδώ

Πηγή Antistas